Μα δεν ξέρω πώς λένε "χρόνια πολλά" σ'έναν άγιο.....
Στην ουσία βέβαια δεν λες "χρόνια πολλά" σε κάποιον
που είναι ήδη στην αιωνιότητα του Θεού.
Ωστόσο όταν γιορτάζει
(τιμάται η μνήμη του ),
θέλεις να...κεράσεις,
να μιλήσεις,
να πεις την χαρά σου.
Κάπως σαν τον καιρό της αθωότητος,
όπου η μάνα σου έστρωνε τα καλά στο σπίτι,
φορούσατε όλοι τα γιορτινά
και έρχονταν οι γειτόνοι
και βγαίναν τα αμυγδαλωτά
και τα λοιπά εορτάσιμα εδέσματα.
Ο Αη Γιαννάκης μου
(ο Άγιος Ιωάννης ο Ρώσος, που στην "βλάσφημη"
αλλά χαρμόσυνη αναίδειά μου τον ονομάζω όπως μου κατέβει... )
γιορτάζει σήμερα.
Είναι από τους Φίλους μας, τους σπιτικούς μας
και συχνά πηγαίνουμε στο προσκύνημά του στην Εύβοια
και όποτε το κάνουμε η μέρα είναι γιορτινή
και όλο το μέσα μας τραγουδάει τραγούδια εκδρομής
ή άδει άσματα αναστάσιμα
(ό,τι καιρός και να΄ναι)
ή ένα μικρό παιδί μαζεύει λουλούδια σε ανθισμένους αγρούς εντός μας.
Του έχω εμπιστευτεί τον άντρα μου,
τα παιδιά,
τα εγγόνια μου,
φίλους,
χαρές,
κλάματα,
ανάγκες
και όλα όσα μου είναι βαριά
και ίσως ασήκωτα.
Και αυτός τα σήκωσε και το νιώσαμε,
τα αλάφρυνε,
τα έκανε καπνό αοράτου θυμιατηρίου,
τα ακούμπησε σε λουλούδι του ουρανού,
τα έκρυψε στα άμφιά του - δεν ξέρω ακριβώς-
πάντως ξαστέρωσε η καρδιά μας
και στην αυλή τα τριαντάφυλλα κοκκίνισαν παράξενα !
Το πρωί θύμισα στην κόρη μου την γιορτή
και είπε "να το χαιρόμαστε το παλικάρι μας"
και χάρηκα που τόσο οικεία νιώθει μαζί του.
Τον χαιρόμαστε
και όταν ακουμπάμε στην λάρνακά του,
ποτέ ο χρόνος δεν μας φτάνει.
Σκέφτομαι καμιά φορά πόσο ωραία θα ήταν
να μέναμε εκεί
ή να ήταν η ζωή μας μια εκδρομή σε προσκυνήματα,
με το δικό του να κατέχει πρωτεύουσα θέση.
Να σε χαιρόμαστε παλικάρι του Χριστού
και συ να λες για μας στον Κύριο
και μεις να πηγαίνουμε πάντα στην Εύβοια,
να ερχόμαστε πάντα στην Εύβοια των Αγίων.
Βλέπεις έχουμε
και τον Γέροντα Δαβίδ
και τον Άγιο Ιάκωβο....
Δόξα τω Θεώ,
που δεν αφήνει τις ανομίες μας
να κλείσουν τους δρόμους της επιστροφής,
εκεί όπου οι Άγιοι Του βγάζουν λιακάδες στις μέρες των ανθρώπων..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου