Είναι ο σερβιτόρος στην πιτσαρία στα Εξάρχεια,
ο οποίος δεν άφησε τον άστεγο συνάνθρωπό του
να φάει ό,τι είχε απομείνει από το πιάτο ενός πελάτη,
παρά του πρόσφερε δωρεάν μια ολόκληρη πίτσα
για να ικανοποιήσει την πείνα του,
για να του χαρίσει ένα χαμόγελο.
Είναι ο γιατρός από τη Λάρισα (φωτό),
ο οποίος, για να καθησυχάσει ένα μικρό κορίτσι
που πρόκειται να χειρουργηθεί,
παίζει με μια κούκλα Barbie μπροστά της.
Είναι κάτι πράξεις,
κάποιες στιγμές,
κάποιοι άνθρωποι...
Είναι αγάπη.
Άδολη,
ειλικρινής,
αγνή,
αφτιασίδωτη.
Και είναι ανάμεσά μας,
γύρω μας,
εντός μας.
Ας δώσουμε μια ευκαιρία
στη φωτεινότερη εκδοχή του εαυτού μας να λάμψει.
Ίσως έτσι ο κόσμος να γίνει πιο λοϊζικός:
«μαγικός,
παράδεισος η πλάση»
και ο γαλάζιος ουρανός «παράθυρο και σκέπη»
για όποιον μας έχει ανάγκη,
για όποιον το χρειάζεται...
~ Αριστοτελης Μπενογλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου