Τήν Δεκαετία του ΄60 μου διηγήθηκε ὁ μακαριστός φίλος των φοιτητικῶν μου χρόνων καί συνομήλικος μου ἀρχιτέκτονας Νίκος Χαρκιολάκης, γυρνῶντας στό νεοκλασσικό του σπίτι στήν ὁδό Πατησίων ἀπ' το 18ο Γυμνάσιο ἀρρένων με τα πόδια μπῆκε νά ἀνάψει ἕνα κεράκι στόν Ἅγιο Ἀνδρέα της ὁδοῦ Λευκωσίας.
Εἶδε ἕναν ἡλικιωμένο νά ψέλνει καί νά ἁγιογραφεῖ συγχρόνως.
Ἦταν ὁ κυρ Φώτης Κόντογλου!
Κάτι τον ρώτησε καί αὐτός σταμάτησε νά ἁγιογραφεῖ καί του ἀπάντησε καλοσυνάτα.
Προσεύχονταν, ἔψελνε καί ἁγιογραφοῦσε!!!
Το ἴδιο κάποτε πού με ἔστειλε ὁ παπα Δημήτρης Γκαγκαστάθης νά ἐπισκεφτῶ τούς παράλυτους ἁγιογράφους ἀδελφούς Λέπουρα καί νά τούς μεταφέρω τον χαιρετισμό του στό μαγνητοφωνάκι μου.
Ψέλνανε ἤ ἄκουγαν στό ραδιόφωνο ἐκκλησιαστικές ἀκολουθίες καί διέκοπταν
την δουλειά τους ὅταν δεχόντουσαν ἐπίσκεψη.
9/12/23.
Ο Γιῶργος Κόρδης δούλευε ἀφοσιωμένος στό βορινό παρεκκλήσιο του Ἁγίου Σεραφείμ Πεντέλης ἱστορῶντας ἕναν ἄγνωστο μου Ἅγιο.
Ἀνέβηκα ἀπό τον κάτω παλαιό ναό μετά τη Θεία Λειτουργία γιά νά θαυμάσω την πρόοδο της ἁγιογραφήσης των δύο παρεκκλησίων τοῦ νέου μας ναοῦ.
Δέν του μίλησα, σεβάστηκα τον δημιουργό, δέν ἤθελα νά τον διακόψω.
Τόν διέκοψε ὅμως λίγο ἀργότερα, ἀπό ὅτι ἔμαθα, ἕνα τηλεφώνημα με την πικρή ἀναγγελία του θανάτου της κόρης του Σωτηρίας.
Ἄραγε ποιόν Ἅγιο ἱστοροῦσε με προσευχή καί δάκρυα ἐκείνη την ὥρα;
Μου μοιάζει γιά τον Ἅγιο Δαυϊδ τον Γέροντα.
Όποιος καί νά ἦταν, ἄς τον παρηγορεῖ κι ἄς μεσιτεύει
στούς οὐρανούς γιά τήν κορούλα του...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου