Να μάθουμε την υπομονή.
Όλα και όλοι έχουν την ώρα τους.
Ξέρεις, ο Θεός δεν βιάζεται,
δεν έχει άγχος.
Ο Θεός εργάζεται και περιμένει.
Αγαπά απροϋπόθετα και προσμένει.
Μπορεί να περιμένει χρόνια ολόκληρα,
μια ζωή,
μέχρι και την τελευταία πνοή.
Τον άνθρωπο τον σκληρό,
τον άδικο,
τον άσωτο,
με χέρια ανοιχτά τον περιμένει.
Ένα νεύμα,
ένα δάκρυ,
ένας αναστεναγμός,
ένας λυγμός.
Ένα «Κύριε ελέησον»,
ένα «ήμαρτον»
και μέσα σε μια στιγμή
η κόλαση γίνεται παράδεισος
και το σκοτάδι φως.
Γι’ αυτό ποτέ μην απελπίζεσαι.
Να θυμάσαι πάντα το ληστή στον σταυρό.
Από τελευταίος έγινε πρώτος,
από τελεσίδικα χαμένος,
απρόσμενα
αιώνια κερδισμένος.
Να περιμένεις και να επιμένεις.
Εκεί, ταπεινά στην προσευχή.
Θα έρθει η ώρα και γι’ αυτούς που αγαπάς.
Για εκείνους που τόσο πονάς.
|εμείς από την εκ των "συν αυτώ", Γεωργιάννα Β.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου