"Κάθε Χριστούγεννα ὃ Γέροντας θὰ οἰκονομοῦσε μία ρέγκα, γιὰ νὰ πέραση ὅλες τὶς χαρμόσυνες ἥμερές του Δωδεκαημέρου μὲ κατάλυση ἰχθύος.
Τὴν δὲ ραχοκοκκαλιὰ τῆς ρέγκας δὲν τὴν πετοῦσε, ἀλλὰ τὴν κρεμοῦσε μὲ μία κλωστὴ καί, ὅποτε ἦταν καμιὰ Δεσποτικὴ ἢ Θεομητορικὴ ἑορτὴ καὶ εἶχε κατάλυση ἰχθύος, ἔβραζε λίγο νερὸ σ’ ἕνα κονσερβοκούτι, βουτοῦσε τὴν ραχοκοκκαλιὰ δυὸ-τρεΐς φορὲς στὸ νερό, γιὰ νὰ πάρη λίγη μυρωδιά, καὶ μετὰ ἔριχνε λίγο ρύζι.
Ἔτσι ἔκανε κατάλυση καὶ κατηγοροῦσε καὶ τὸν ἑαυτό του ὅτι τρώει καὶ ψαρόσουπες στὴν ἔρημο!
Τὴν ραχοκοκκαλιὰ αὐτὴ τὴν κρεμοῦσε πάλι στὸ καρφὶ καὶ γιὰ ἄλλη κατάλυση, μέχρι ποῦ ἄσπριζε πιὰ καὶ τότε την πετούσε ...
πηγή: Από το βιβλίο: Αγιορείτες και Αγιορείτικα. Αγίου Παΐσιου.
|εμείς από τον εκ των "συν αυτώ", Σπύρο Κοντογούρη
["αμΦ.":
Σαν και μας τους τενεκέδες, καλή ώρα. Που πετάμε στα σκουπίδια το φαγητό, όταν μείνει 3 μέρες στο ψυγείο... Για τα πανηγύρια είμαστε...]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου