✨ "...“Στενή και τεθλιμμένη η οδός”. Την ευτυχία, τα γέλια ο Θεός τα κράτησε για την άλλη τη ζωή. Εδώ, σ’ αυτή τη ζωή “Μακάριοι οι κλαίοντες νυν”, “Μακάριοι οι δεδιωγμένοι”, “Μακάριοι οι υβρισμένοι”, “Μακάριοι οι πτωχοί, ότι υμετέρα εστίν η βασιλεία του Θεού”...

 

Όταν ήμουνα στα Ιεροσόλυμα, 

με πλησίασε μια καλογριούλα έως περίπου 50 ετών.

– Γέροντα, θέλω να σου πω τον λογισμό μου.

– Τι θες να πεις;

Λέει:

– Είναι σαν ένα όραμα, 

ότι επάνω σ’ ένα βουναλάκι ήσαν 3 Πατριαρχάδες· 

Αβραάμ, Ισαάκ και Ιακώβ. 

Και είπα: 

Εσείς είσαστε;

– Ναι, εμείς είμαστε.

– Πατέρες, να ’ρθω κι εγώ εκεί;

– Έλα, λέει.

– Από πού να ’ρθω;

– Να, εκεί είναι ο δρόμος.

– Δε βλέπω δρόμο, λέει. Δε βλέπω.

– Ψάξε και θα τον βρεις, λέει.

– Μα δε βλέπω δρόμο.

– Βρε χριστιανή μου, λέει, ψάξε και θα τον βρεις. 

Εκεί μπροστά στα ποδάρια σου είναι.

– Μα τούτος ο δρόμος είναι δύσβατος, 

όλο πουρνάρια, 

βάτα, 

φίδια, 

πέτρες. 

Πού θα περάσω;

– Α! Και μεις από κει περάσαμε κι ήρθαμε εδώ πάνω.

– Θα σκίσω τα φουστάνια, 

τα ποδάρια,

θα ματώσω.

– Α! Κι εμείς από κει περάσαμε!

Το όραμα αυτό θέλει να δείξει ότι, 

για να κάνεις το καλό, 

θα ιδρώσεις, 

θα ματώσεις. 

Ναι.

Γι’ αυτό 

“Μακάριοι οι πενθούντες”,

“ιδού γαρ ο μισθός υμών πολύς εν τω ουρανώ” 

(Λουκ. 6, 20-23, Ματθ. 5, 3-10).

Αλλά ένα είναι το συμπέρασμα· 

ότι δηλαδή όλος

ο βίος του Χριστιανού “εν θλίψεσιν” είναι.

Και όμως έχει μέσα στις ρίζες της ψυχής του

τη χαρά!

Απ’ έξω έχει επιφανειακώς την λύπη. 

Αλλά μέσα εις την ψυχήν του βασιλεύει η χαρά.

Διότι βαδίζει τον βασιλικόν δρόμον, 

τον δρόμον του Γολγοθά.

Μετά τον Γολγοθά ήρθε η Ανάστασις... 

“Ιδού γαρ ήλθε διά του Σταυρού 

χαρά εν όλω τω κόσμω”.

Αλλά από τον Σταυρό... 

Έτσι είναι.~

Όσιος Εφραίμ Κατουνακιώτης 

(♰14/27 Φεβρουαρίου 1998)

[Απόσπασμα από το βιβλίο του Γεωργίου Κρουσταλάκη, 

“Γέρων Εφραίμ Κατουνακιώτης, 

Ο Θεολόγος και Παιδαγωγός της ερήμου”]

|παρήγγειλέ το αν το θες εδώ...|

|επιμέλεια ανάρτησης: Γιούλη Λ., εκ των "συν αυτώ"...