☆ Ὁ Ἅγιος Λάζαρος ἔμεινε 4 μέρες στoν Ἅδη. Ὁ Χριστός τον ἀνέστησε και ἔζησε ἄλλα 33 χρόνια...

 

Τὸ Λάζαρο ὁ Χριστός μας 

τὸν ἀνέστησε πολὺ γρηγορότερα 

καὶ ὄχι τὸ Σάββατο τοῦ Λαζάρου.

Τοποθετήθηκε ὅμως ἐκεῖ ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία μας 

πρὸ τὴν Κοινὴ Ἀνάσταση, 

γιὰ νὰ ὑπενθυμίζει τὴν δικιά μας τὴν ἀνάσταση. 

Τοῦ Λαζάρου ἡ ἀνάσταση ἔχει ἠθικὴ διδασκαλία. 

Δείχνει, 

ὅτι ὁ Κύριος εἶναι Θεὸς καὶ ἄνθρωπος. 

Διότι ὡς Θεὸς προεγνώριζε, 

ὅτι ὁ φίλος Λάζαρος κεκοίμηται, 

ἀλλὰ ὡς ἄνθρωπος ἐρώτησε: 

«Ποῦ βάλατε αὐτόν;». 

Ὡς Θεός, τὸν ἀνέστησε: 

«Λάζαρε Δεῦρο ἔξω!». 

Ἀλλὰ ὡς ἄνθρωπος, 

ἐδάκρυσε πρὸ τοῦ τάφου. 

Ἔδειξε τὶς 2 Φύσεις Του ὁ Χριστός, 

ὅτι εἶναι Θεὸς καὶ ἄνθρωπος. 

Ὁ Ἅγιος Λάζαρος ἔμεινε 4 μέρες στὸν Ἅδη. 

Ὁ Χριστὸς τὸν ἀνέστησε καὶ ἔζησε ἄλλα 33 χρόνια.

Πολλοὶ ἀναρωτιοῦνται καὶ ἐρωτοῦν: 

- Τί ἄραγε νὰ εἶπε ὁ Λάζαρος 

ὅταν ἦρθε ἀπὸ ἐκεῖ; 

Γραπτά του Λαζάρου δὲν ἀναφέρονται, 

τί εἶδε ἀπὸ ἐκεῖ. 

Δὲν τὰ εἶπε ἀπὸ ἐδῶ. 

Θὰ μοῦ πεῖτε, «γιατί;». 

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος 

ὁ ὁποῖος ἡρπάγη στὸν τρίτο Οὐρανὸ 

εἶπε τὰ ἑξῆς: 

- Ὀφθαλμὸς οὐκ οἵδε καὶ οὖς οὐκ ἤκουσε καὶ ἐπὶ καρδίαν ἀνθρώπου οὐκ ἀνέβη, α ἡτοίμασεν ὁ Θεὸς τοῖς ἀγαπῶσιν αὐτὸν (Α’ Κορ. 2,9). 

Δὲν ὑπάρχουν λόγια ἀνθρώπινα, 

γιὰ νὰ μᾶς ζωγραφίσουν 

αὐτὰ ποὺ ὑπάρχουν πέραν τοῦ τάφου. 

Οὔτε μάτι μπορεῖ, 

νὰ προσδιορίσει περὶ τίνος πρόκειται, 

οὔτε αὐτὶ μπορεῖ νὰ συλλάβει καὶ νὰ διατηρήσει, 

αὐτὰ ποὺ λέγονται καὶ ἀκούγονται ἐκεῖ, 

οὔτε ἡ καρδία τοῦ ἀνθρώπου μπορεῖ νὰ ἀναπαυθεῖ, 

ὅτι 

«τὸ χόρτασα, 

τὸ κατάλαβα αὐτό, 

ἔτσι εἶναι...». 

Ἐφόσον ὁ ἄνθρωπος φοράει τὸ σῶμα, τὴ σάρκα καὶ εἶναι μεικτὸς γιὰ τὴν ὥρα, δὲν μπορεῖ νὰ καταλάβει τὰ θέματα πέραν τοῦ τάφου. Ὅταν καταργηθεῖ τὸ σῶμα καὶ μείνει ἐδῶ καὶ πετάξει τὸ πνεῦμα πρὸς τὰ ἐκεῖ, τότε θὰ καταλάβει περὶ τίνος πρόκειται... 

Καὶ ἔτσι ὁ Λάζαρος κήρυξε διὰ τῆς σιωπῆς του, τὸ τί ὑπάρχει ἐκεῖ... 

Στὸ Τριώδιο ἐξάλλου, θὰ βρεῖτε μιὰ λεπτομέρεια ποὺ δείχνει, ὅτι δὲν τὰ βρῆκε καὶ τόσο καλὰ ἐκεῖ στὸν Ἅδη ποὺ πῆγε.

Ἀναφέρεται λοιπὸν ἐκεῖ, ὅτι ὁ Λάζαρος ἀπὸ τὴν ἡμέρα ποὺ ἀναστήθηκε, δὲν ἔφαγε τίποτα, χωρὶς νὰ τοῦ βάζει ζάχαρη, νὰ τοῦ βάζει μέλι. «Οὐδὲν τὸ μὴ γλυκάζων». Τοῦ ἤσαντε ὅλα πικρὰ καὶ ἀναγκαζότανε νὰ τὰ μελιτώσει, γιὰ νὰ μπορέσει νὰ φάει. Ἔφερε δηλ. τὴν πικρία τοῦ Ἅδου κατὰ τὴν τετραήμερη παραμονή του στὸν Ἅδη. 

Ἐπίσης ὁ Λάζαρος, δὲν ξαναγέλασε ποτὲ στὴ ζωή του, τὰ 33 χρόνια ποὺ ἔζησε ἐκ τῶν ὑστέρων, ἐκτὸς ἀπὸ μία φορά, ὅταν εἶδε κάποιον νὰ κλέβει μιὰ γλάστρα. 

Καὶ ὅταν γέλασε, ἔτρεξαν οἱ ἀδελφές του καὶ εἶπαν: 

- Γέλασε ὁ Λάζαρος, πᾶμε νὰ δοῦμε τί συμβαίνει... 

Καὶ τὸν ρώτησαν, τί ἦταν αὐτὸ καὶ τὸν ἔκανε καὶ γέλασε. 

- Γέλασα, εἶπε ὁ Λάζαρος, διότι εἶδα τὸν πηλὸ (ὁ χωματένιος ἄνθρωπος) νὰ κλέβει τὸν πηλό. Εἶδα τὸν χωματένιο ἄνθρωπο, νὰ κλέβει τὴν χωματένια γλάστρα. Γι’ αὐτὸ γέλασα... 

Οἱ Ἀπόστολοι πῆραν καὶ ἔστειλαν τὸν Λάζαρο στὴν Κύπρο, διότι ἡ ἀνάστασή του ἔγινε αἰτία, νὰ πιστέψουν πολλοὶ ἄνθρωποι καὶ οἱ Ἑβραῖοι ἤθελαν νὰ τὸν σκοτώσουν. 

Στὴν Κύπρο χειροτονήθηκε ἀπὸ τοὺς Ἀποστόλους, Ἐπίσκοπος Κιτίου (σημερινὴ Λάρνακα). 

Ἡ Παναγία μας τοῦ ὕφανε τὸ ὠμοφόριό του. 

Ὁ Λάζαρος κοιμήθηκε στὴν Κύπρο, ποὺ ὅπως ξέρετε λέγεται καὶ Ἐκκλησία του Λαζάρου. 

Ἡ σιωπὴ λοιπόν του Λαζάρου καὶ ὅτι ἐγλύκανε ὅλα τὰ πράγματα πρὶν τὰ φάει, αὐτὸ ἦταν τὸ μεγαλύτερο κήρυγμα, ὅτι τὰ πράγματα πέραν τοῦ τάφου, δὲν εἶναι καὶ τόσο καλά... 

Αὐτὰ ὑπάρχουν ἀπὸ τὸν Ἅγιο Λάζαρο...

   ● Δημήτριος Παναγόπουλος ὁ Ἱεροκῆρυξ

   |το κείμενο επιλογή από την εκ των "συν αυτώ", Elsie Gavopoulou.

Και η εξαιρετική εικόνα έργο των χειρών της...