Συνήθιζα να πηγαίνω με μια φίλη μου την Ελένη στην Γερόνισσα Γαλακτία.
Για τρεις μήνες έκανε στην Ελένη την ίδια κίνηση.
Έπιανε τα χέρια της η Γερόντισσα, τα καταφιλούσε και επαναλάμβανε με νόημα:
«Παιδί μου, να ξέρεις…οι ελεημοσύνες σώζουν»!
Κάποια φορά, θυμάμαι ζήλεψα στα κρυφά που εμένα δεν μου έλεγε τίποτα...
Αλλά και η ίδια η Ελένη αναρωτιόταν στην επιστροφή γιατί να κάνει αυτή την κίνηση με αυτά τα στερεότυπα λόγια η γιαγιά.
Μετά από τρίμηνο σκοτώθηκε σε τροχαίο ατύχημα ο γιος της Ελένης.
Νεότατο παλληκάρι.
Ενώ ήταν ξαπλωμένη και αποκαμωμένη η Ελένη σε ένα καναπέ πριν φέρουν το παιδί νεκρό στο σπίτι, με ρωτάει αυθόρμητα:
«Τί να κάνω για να βοηθήσω το παιδί μου εκεί που είναι»;
Αυτοστιγμεί απαντήσαμε και οι δύο μαζί, σαν να ήρθε η απάντηση μέσα στην ψυχή μας ταυτόχρονα:
«Ελεημοσύνες»!
Τότε θυμηθήκαμε τα λόγια της Γερόντισσας!
«Είδες τί εννοούσε η Γερόντισσα;» είπε η Ελένη.
«Με προετοίμαζε γι’ αυτό το γεγονός!
Οι ελεημοσύνες σώζουν»!
Μέχρι τα σαράντα δόθηκαν γενναίες ελεημοσύνες και έγιναν πολλές προσευχές.
Ο άνδρας της Ελένης και πατέρας του κεκοιμημένου παλληκαριού, δεν λάμβανε από κανέναν χρήματα στην επιχείρησή του για σαράντα ημέρες.
Όλα για την σωτηρία του παιδιού!
Όλα για την ψυχή του!
Αφού έγινε το σαρανταήμερο μνημόσυνο ζήτησε επίμονα η Ελένη να πάμε στη Γερόντισσα.
Μόλις φθάσαμε και αντίκρυσε την Ελένη, άρχισε να φωνάζει χαρούμενη η γιαγιά:
«Δεν σου είπα ότι οι ελεημοσύνες σώζουν;
Έλα να σου πω πού είναι τώρα ο γιός σου…».
Άρχισε με καταπληκτική διαύγεια να περιγράφει την νέα κατάσταση του παιδιού στον ουρανό...
Φυσικά, ούτε είχε ανθρωπίνως πληροφορηθεί το ατύχημα, ούτε είχε ακουστική αντίληψη, ούτε συγκρατούσε τίποτα εγκεφαλικά.
Δεν φαντάζεσθε πώς φύγαμε.
Με τί αναπτέρωση ψυχής.
Ειδικά η Ελένη η φίλη μου, η χαροκαμένη μητέρα του παιδιού...
● Από τον βίο της Οσίας γερόντισσας Γαλακτίας, της Κρήτης
|εμείς από τον Ηλία Καλλιώρα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου