"Ἄν τά πρόσκαιρα εἶναι τέτοια,
τί θά εἶναι τά αἰώνια;
Ἄν τά ὁρατά εἶναι τόσο ὡραῖα,
πόσο ὡραῖα εἶναι τά ἀόρατα;
Ἄν τοῦ οὐρανοῦ τό μέγεθος
ὑπερβαίνει
τά μέτρα τῆς ἀνθρωπίνης
διανοίας,
τῶν αἰωνίων τήν φύσιν
ποιός νοῦς θά μπορέσει νά τήν ἐξιχνιάσει;
Ἄν αὐτός ὁ φθαρτός ἥλιος εἶναι τόσο ὡραῖος,
τόσο μεγάλος,
πού στολίζει τήν κτίση,
ἄν αὐτόν δέν χορταίνει κανείς νά τόν βλέπει,
ποιός πρέπει νά εἶναι στό κάλλος
ὁ ἥλιος τῆς δικαιοσύνης;
Ἄν εἶναι συμφορά στόν τυφλό
νά μή βλέπει αὐτό τόν ἥλιο,
πόση συμφορά εἶναι στόν ἁμαρτωλό
νά στερηθεῖ τό ἀληθινό Φῶς;"
Μ.Βασίλειος, Ἑξαήμερος,6:1
|Αναρτήθηκε από π.Γεώργιος-Προσκυνητής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου