☆ Ο ΠΟΝΟΣ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ ΜΕ ΕΝΗΛΙΚΑ ΠΑΙΔΙΑ είναι διαφορετικός... Δεν έχει φωνή... Δεν κάνει θόρυβο, δεν πιέζει... Μια μάνα (κι ένας πατέρας, μην ξεχνιόμαστε...) δεν σταματά ποτέ να αγαπά... Απλά μάθε να αγαπάς από διαφορετική απόσταση...

 

   Ο ΠΟΝΟΣ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ ΜΕ ΕΝΗΛΙΚΑ ΠΑΙΔΙΑ είναι διαφορετικός... 

Δεν έχει φωνή...

Δεν κάνει θόρυβο, δεν πιέζει... 

Είναι ένας σιωπηλός πόνος που σφίγγει το στήθος και κρύβεται στις καθημερινές χειρονομίες...

Σε μία προσευχή που ψιθυρίζει πριν να κοιμηθεί...

Σε αυτόν τον καφέ που κρυώνει στο τραπέζι...

Σε σκέψεις που δεν λέγονται και που δεν φεύγουν ποτέ...

Έρχεται όταν τα παιδιά αρχίζουν πραγματικά να ζουν τη ζωή τους...

Όταν κάνουν επιλογές μόνα τους...

Όταν τα πράγματα πάνε στραβά... 

Και τα κοιτάς από μακριά με μια καρδιά που θα ήθελε να τρέξει κοντά τους...

Μακάρι να μπορούσες ακόμα να τα προστατέψεις όπως όταν έπεφταν και ένα φιλί ήταν αρκετό για να σταματήσουν να κλαίνε... 

Θα ήθελες να φωνάξεις 

"Σταμάτα τα έχω περάσει αυτά.

Μπορώ να πάρω τον πόνο σου μακριά"... 

Αλλά δεν μπορείς, επειδή είναι ενήλικες τώρα...

Με τον δρόμο που πρέπει να πάρουν και να φύγουν...

Με τα λάθη που πρέπει να εκπληρώσουν... 

Με τα μαθήματα που έχουν να πάρουν... 

Και εκεί ακριβώς εκεί βρίσκεται το δύσκολο μέρος...

Μείνε στην άκρη... 

Σώπασε όταν θέλεις να μιλήσεις... 

Εμπιστεύσου όταν θέλεις να παρέμβεις...

Περίμενε... 

Όταν θέλεις απλά να τα κρατήσεις σφικτά...

Αλλά εκεί μετριέται η αγάπη της μητέρας, στην ικανότητά της, να παραμείνει κοντά ακόμα και στην σιωπή, συνεχίζοντας να προσεύχεσαι με την καρδιά σου στέλνοντας αγάπη με την σκέψη σου, πιστεύοντας ότι ο Θεός προσέχει αυτό, που δεν μπορείς πλέον να ελέγχεις...

Γιατί μια μάνα δεν σταματά ποτέ να αγαπά...

Απλά μάθε να αγαπάς από διαφορετική απόσταση... 

Από εκείνο το διακριτικό υπομονετικό άπειρο μέρος, που μόνο μια μάνα ξέρει...!

               |πηγή: άγνωστη, κάπου στο αχανές διαδίκτυο...

   Πολύ θα χαρούμε, 

αν μας πει κάποιος πως ξέρει εκείνον/η που το΄γραψε...

    [το κείμενο έγραψε η Μαρία Δασκαλάκη.

Η απάντηση ήρθε στα σχόλια. Ευχαριστίες...|

   (εμείς από την εκ των "συν αυτώ", Elsie Gavopoulou)