✔ εμείς οι αυτιστικοί... |Συνειδητοποιείς πόσο σημαντικό είναι να κατανοήσεις πως σκέΦτονται όσοι συνάνθρωποί μας έχουν αυτιστικό εγκέφαλο;

 

 ·

👉 "Οι αυτιστικοί εγκέφαλοι 

παράγουν 42% περισσότερες πληροφορίες 

σε κατάσταση ηρεμίας 

(σε σύγκριση με τους νευροτυπικούς).

Έχουμε ΠΟΛΥ περισσότερους νευρώνες 

— (δες την εικόνα).

Όταν λέμε ότι βλέπουμε περισσότερα, 

ακούμε περισσότερα, 

μυρίζουμε περισσότερα, 

γευόμαστε περισσότερα 

και νιώθουμε περισσότερα, 

ΔΕΝ είναι υπερβολή ή σχήμα λόγου!

Λαμβάνουμε ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ από όλες τις αισθήσεις.

Αυτός είναι ο λόγος που υπερφορτωνόμαστε.

Αυτός είναι ο λόγος που έχουμε meltdowns 

(καταρρεύσεις από υπερφόρτωση).

Για εσάς, είναι απλώς ένα σούπερ μάρκετ.

Για εμάς, είναι:

• Οπτική υπερφόρτωση 

– από τον τεράστιο αριθμό αντικειμένων που βλέπουμε.

• Υπερφόρτωση χρώματος 

– όλες οι ετικέτες, όλες οι αποχρώσεις των ρούχων που φορούν οι άνθρωποι.

• Υπερφόρτωση κίνησης 

– οι άνθρωποι που κινούνται, τα καρότσια, τα καλαθάκια, τα κλαρκ, οι επιστροφές καροτσιών… όλα αυτά συμβαίνουν ταυτόχρονα, κάθε δευτερόλεπτο που βρισκόμαστε μέσα στο κτίριο.

• Ηχητική υπερφόρτωση 

– άνθρωποι που μιλούν, 

τροχοί που τρίζουν, 

μωρά που κλαίνε, 

κουτιά που ανοίγουν, 

ζυγαριές που χτυπούν, 

κλαρκ που κορνάρουν, 

οι ήχοι των scanner στο ταμείο εκατοντάδες φορές το λεπτό 

— και εμείς ΤΑ ΑΚΟΥΜΕ ΟΛΑ, 

συνέχεια, 

δεκάδες ή και εκατοντάδες φορές πιο δυνατά 

απ’ ό,τι εσείς.

• Οσφρητική υπερφόρτωση 

– μυρίζουμε κάθε σαμπουάν, 

κάθε αφρόλουτρο, 

κρέμα, 

ξυραφάκι, 

απορρυπαντικό, 

μπαχαρικό, 

φρούτο, 

λαχανικό, 

καθαριστικό 

και προϊόν που υπάρχει εκεί 

— συν όλα όσα φοράει κάθε άτομο μέσα στο χώρο! 

Και τα μυρίζουμε δεκάδες 

ή και εκατοντάδες φορές πιο έντονα από εσάς.

• Φωτεινή υπερφόρτωση (φωτοευαισθησία) 

– τα φώτα είναι κυριολεκτικά δεκάδες, 

αν όχι εκατοντάδες, φορές πιο λαμπερά για εμάς. 

Κάποια φώτα είναι χειρότερα από άλλα 

— και οι μακριές λαμπτήρες νέον στα σούπερ μάρκετ 

είναι Νο1 αιτία υπερφόρτωσης.

• Παράλυση απόφασης (Decision paralysis) 

- Ποια διαδρομή να ακολουθήσω;

Τι ήθελα να πάρω;

Σε ποιο διάδρομο είναι;

Πόσα λεφτά έχω να ξοδέψω;

Αυτός που έρχεται κατά πάνω μου, 

πρέπει να επιταχύνω ή να σταματήσω;

Τον εμποδίζω;

Ήθελα πατατάκια; 

Περίμενε — έχω λίστα.

Πού είναι η λίστα;

Τι ήθελα να πάρω τελικά;

Όλα αυτά χτυπούν ταυτόχρονα 

μέσα στα πρώτα δέκα δευτερόλεπτα 

από τη στιγμή που μπαίνουμε στο κατάστημα 

— αφήνοντάς μας παγωμένους και ανίκανους 

να προχωρήσουμε.

Φαντάσου το σαν «κολλημένο» σύστημα υπολογιστή 

που του ζητάς να κάνει πάρα πολλά, πολύ γρήγορα.

Αυτό είναι η παράλυση απόφασης 

— και δεν προκαλείται μόνο από τις ίδιες τις ερωτήσεις, 

αλλά από το ότι όλα αυτά συμβαίνουν ταυτόχρονα 

με την αισθητηριακή υπερφόρτωση που ήδη μας κατακλύζει.

Αυτό απενεργοποιεί 

τη “Διοικητική Λειτουργία” του εγκεφάλου 

— δηλαδή την ικανότητα να κάνουμε πράγματα 

(να οδηγήσουμε, 

να ντυθούμε, 

να ακολουθήσουμε μια συνταγή, 

να ψωνίσουμε). 

Προκαλεί επίσης παράλυση εκκίνησης (Task paralysis) 

– την αδυναμία να ξεκινήσεις.

Υπάρχει μια περίοδος όπου δεν συμβαίνει τίποτα 

– απλώς αφήστε μας ήσυχους εκείνη τη στιγμή.

Αν μας αφήσετε, 

ο εγκέφαλος “θα προλάβει να συγχρονιστεί” 

και θα μπορέσουμε να συνεχίσουμε.

Μπορεί να χρειαστεί να κάνουμε stim 

(επαναλαμβανικές κινήσεις 

που μας βοηθούν να ρυθμίσουμε το νευρικό σύστημα) 

– να κουνάμε το σώμα μας, 

να στρίβουμε τα χέρια, 

να παίζουμε με τα δάχτυλα ή τα μαλλιά.

Μην μας σταματάτε.

Έτσι αυτορυθμιζόμαστε 

και μπορούμε να αντιμετωπίσουμε 

τις δραστικές αλλαγές 

που μόλις βιώσαμε".

— Michelle Mason

|εμείς από την Παναγιώτα Τσεκούρα