✨ "Στην προσευχή του έλεος για τους ανθρώπους θέλει. Και προπαντός η αγάπη του για μάνες και για βρέφη. Να λάβει Χάρη απ' Το Θεό ζητά, να τα γιατρεύει. Και γίνεται η έρημος προσκύνημα μεγάλο! Που είν' αυτός ο Άγιος, λέει ένας στον άλλον. Ορδές μανάδων και παιδιών στη ράχη γαντζωμένα. Φτάνουν και στην αγκάλη του, τα δέχεται ένα ένα. Έτσι γεννιότανε παιδιά που ήταν ξεγραμμένα. Στείρες γυναίκες, Στυλιανούς τα είχανε ταμένα…

         [αντί άλλων δώρων και ευχών 

για τους εορτάζοντες και τις εορτάζουσες...]

|γράΦει η εκ των "συν αυτώ", 

γνωστή πλέον καλλιτέχνιδα, 

Ελένη Ζεάκη

 

Ένα παιδί γεννήσανε 

και το 'χαν για καμάρι.

Κι ήτανε ευσεβείς γονείς 

και το γεμίσαν Χάρη…

 

Παφλαγονία λέγονταν 

αυτός ο Άγιος τόπος.

Στη Μικρά Ασία 

που έβρεχε ο Εύξεινος ο Πόντος…

 

Ο Στυλιανός διδάχθηκε 

αγάπη, 

καλοσύνη,

αγνότητα, 

υπακοή 

και ελεημοσύνη…

 

Έμεινε με τους δυο γονείς 

ως τα γεράματα τους.

Να παντρευτεί 

δε σκέφτηκε να φύγει από κοντά τους…

 

Όταν κοιμήθηκαν κι οι δυό 

ήξερε τι να κάνει.

Τον εαυτό του 

ανώτερα από τα πλούτη βάνει…

 

Χαρίζει ό,τι άφησαν 

και δεν κρατά μιά στέρνα.

Ούτε πηγάδι, 

ούτε κουβά, 

κομμάτι γης μια πτέρνα…

 

Πάει σε κοντινή μονή 

και ταπεινά ζητάει:

Να τόνε κάνουν μοναχό 

και τους παρακαλάει…

 

Εκείνοι οι πρώτοι άνθρωποι 

που είδαν τη μορφή του

θαύμασαν την παιδεία του 

και την ταπείνωση του…

 

Πιστέψαν κι αγκαλιάσανε 

με τόση καλοσύνη,

μα ουδείς τους δεν ανέμενε 

τοσούτη αγιοσύνη…

 

Διαμάντι ακατέργαστο γίνεται η ψυχή του.

Σαν το διαμάντι 

άκαμπτη είναι κι η άσκηση του…

 

Ο Στυλιανός επιθυμεί σαν ασκητής να ζήσει

και μιά απόκρημνη σπηλιά του Πόντου 

θα αγαπήσει…

 

Χωρίς τροφή, 

χωρίς νερό, 

τον ταΐζαν αγγέλοι!

Στην προσευχή του 

έλεος για τους ανθρώπους θέλει…

 

Και προπαντός η αγάπη του 

για μάνες και για βρέφη.

Να λάβει Χάρη απ' Το Θεό ζητά, 

να τα γιατρεύει…

 

Και γίνεται η έρημος 

προσκύνημα μεγάλο!

Που είν' αυτός ο Άγιος, 

λέει ένας στον άλλον…

 

Ορδές μανάδων και παιδιών 

στη ράχη γαντζωμένα.

Φτάνουν και στην αγκάλη του, 

τα δέχεται ένα ένα…

 

Έτσι γεννιότανε παιδιά 

που ήταν ξεγραμμένα.

Στείρες γυναίκες, 

Στυλιανούς τα είχανε ταμένα…

 

Όλη η ζωή του αγγελική 

με προσφορά γεμάτη!

Που εμείς αναστενάζουμε 

στο μαλακό κρεβάτι…

 

Μα είναι δύσκολο κανείς 

να καταλάβει ύψη,

που κάνει η υψοποιός στις αρετές 

η Νήψη…

 

Τον Κύριο 

ακατάπαυστα μέσα του αναπνέει.

Για χάρη του Στυλιανού 

δίνει πολλά Τα Ελέη…

 

Κοιμήθηκε ειρηνικά 

και πέταξε κοντά Του!

Μα συνεχώς είναι παρών 

μέσα απ' τα θαύματα του…

 

Και οι γονείς με τα παιδιά 

γιορτάζουν τέτοια μέρα!

Κι εκείνες που εξαιτίας του 

τις είπανε ΜΗΤΕΡΑ…

 

Χαίρε πατέρα Στυλιανέ!

Είν΄ ώρα να δακρύσω…

Που της ζωής ενός παιδιού

το δώρο έφερες πίσω…

 

Και θα χαρώ κι άλλη φορά

που έδωσες υγεία!

Ένα παιδάκι να σκεφτώ

έχει μεγάλη αξία...

 

Μα σκέφτομαι μιά υδρόγειο

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ να απλώσω!

Στα πόδια σου για ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ

τόσων παιδιών να δώσω…