Κυριακή 8 Φεβρουαρίου 2015

— Γιατί;Γιατί ἀπορρίφθηκες;

Ὁ προσευχόμενος νοῦς ζητᾶ ἕνωση μὲ τὴν καρδιὰ









































Ἅγιος Ἰγνάτιος Brianchaninov 
Κλείστηκαν οἱ θύρες τῶν αἰσθημάτων:
Ἡ γλώσσα σωπαίνει, τὰ μάτια εἶναι σφαλισμένα,
τ’ αὐτιὰ δὲν ἀκοῦνε τίποτε ἀπ’ ὅσα συμβαίνουν
γύρω μου. Ὁ νοῦς, ἀποτινάζοντας τὸν ζυγὸ 
τῶν γήινων λογισμῶν, ντύνεται τὴν προσευχὴ καὶ 
κατεβαίνει στὸν ἐσωτερικὸ θάλαμο τῆς καρδιᾶς.
 Ἡ θύρα, ὅμως, τοῦ θαλάμ
ου εἶναι κλειστή. Παντοῦ σκοτάδι, σκοτάδι ἀπροσπέλαστο.
Καὶ ὁ νοῦς, καθὼς βρίσκεται σὲ ἀπορία, ἀρχίζει νὰ 
χτυπᾶ μὲ τὴν προσευχὴ τὴ θύρα τῆς καρδιᾶς. 
Στέκεται ὑπομονετικὰ μπροστά της καὶ τὴ χτυπᾶ· 
περιμένει· πάλι χτυπᾶ· πάλι περιμένει· 
πάλι προσεύχεται... 
Καμιὰ ἀπάντηση, καμιὰ φωνὴ δὲν ἀκούγεται!
 Νεκρικὴ ἡσυχία, ταφικὴ σιωπὴ καὶ ζοφερὸ σκοτάδι.
 Ὁ νοῦς φεύγει ἀπὸ τὴ θύρα τῆς καρδιᾶς λυπημένος, 
θρηνώντας πικρὰ καὶ ζητώντας παρηγοριά. 
Δὲν τοῦ ἐπιτράπηκε νὰ σταθεῖ μπροστὰ στὸν Βασιλέα 
τῶν βασιλέων μέσα στὸ ἁγιαστήριο τοῦ ἐσωτερικοῦ θαλάμου τῆς καρδιᾶς.


— Γιατί; Γιατί ἀπορρίφθηκες:

— Ἐπειδὴ ἔχω πάνω μου τὴ σφραγίδα τῆς ἁμαρτίας.
 Ἡ συνήθεια νὰ σκέφτομαι τὰ γήινα μοῦ ἀποσπᾶ 
τὴν προσοχή. Δὲν ἔχω μέσα μου δυνάμεις,
 γιατί δὲν ἔρχεται νὰ μὲ βοηθήσει τὸ Πνεῦμα, 
τὸ πανάγιο καὶ πανάγαθο Πνεῦμα. 
Αὐτὸ ἀποκαθιστᾶ τὴν ἑνότητα τοῦ νοῦ, τῆς καρδιᾶς 
καὶ τοῦ σώματος, ποὺ διασπάστηκε μὲ τὴ φοβερὴ πτώση
 τοῦ ἀνθρώπου. Μάταιες εἶναι οἱ προσωπικές μου 
προσπάθειες μόνες τους, χωρὶς τὴν παντοδύναμη, 
δημιουργικὴ βοήθεια τοῦ Πνεύματος. 
Ἐκεῖνο, βέβαια, εἶναι ἀπέραντα φιλάνθρωπο καὶ πολυέλεο,
 ἀλλὰ ἡ δική μου ψυχικὴ ἀκαθαρσία δὲν Τὸ ἀφήνει
 νὰ μὲ πλησιάσει. Θὰ λουστῶ, λοιπόν, στὰ δάκρυα, 
θὰ καθαριστῶ ἀπὸ τὶς ἁμαρτίες μου 
μὲ τὴν Ἐξομολόγηση, δὲν θὰ προσφέρω...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου