Γιατί θα είναι πια οικογένειά σου...

Τώρα.
Στ΄αλήθεια!
Αυτή, 20 χρονών & 2 μηνών...έγκυος.
Αυτός, 26 χρονών, με σπουδές στα Οικονομικά, αλλά χωρίς δουλειά...
Έξω από την PASSARELLA.
Αν θα περάσεις και συ από εκεί,
πριν να επισκεφτείς τον Χαράλαμπο 
(Χρόνια καλά, Μπάμπη!),
που γιορτάζει απόψε,
μπορεί και να τους δεις...
Το δικό μας "δίλεπτο της χήρας" μπορεί να είναι εκτός από τα φραγκοδίφραγκα που στενάζουν στις τσέπες μας, 
ένα κασκόλ (κάνει "ψόφο" και βράδιασε),
ένα μπολάκι ζεστό φαγάκι από τα φτηνά & έτοιμα,
που πουλάει απέναντι ο Σκλαβενίτης, 
ή ακόμα καλύτερα ένα βιβλιαράκι, 
που μιλάει για τον Άγιο Πορφύριο 
ή τον Άγιο Παϊσιο 
ή τον Άγιο Ιάκωβο 
(μη μου πεις πως δεν είναι ακόμα "Άγιος", θα μαλώσουμε...)
Θα λάμψουν τα μάτια τους, όταν θα ρωτήσεις για τα ονόματά τους 
(Κωνσταντίνα & Αλέξανδρος )
και θα σε 1000ευχαριστήσουν,
καθώς θα τους σφίγγεις χαμογελαστός το χέρι.
Και συ θα φύγεις από δίπλα τους με μια αγνή  & ευλογημένη 
(χωρίς ίχνος εγωισμού) ικανοποίηση,
πως στάθηκες δίπλα σε κάποιους ανθρώπους στη δύσκολή τους ώρα...
Χωρίς να έχεις κάνει & τίποτα το ιδιαίτερο.
Και - τι παράξενο; - θα έχεις για λίγο ξεχάσει τα δικά σου 
(ανυπέρβλητα μέχρι πριν λίγο ) προβλήματα...
Και όταν φεύγοντας,
θα ρίξεις μια τελευταία ματιά στον καθρέπτη
του αυτοκινήτου σου,
θα τους δεις με τα χέρια σηκωμένα να σε χαιρετούν...
Και από εκείνο το βράδυ θα τους βάλεις στην προσευχή σου,
μαζί με την γυναίκα σου & τα παιδιά σου...
Γιατί θα είναι πια οικογένειά σου...
Καλό βράδυ.

αμφοτεροδέξιος.-