Το να μπορείς να μοιράζεσαι είναι παράδεισος...-αμφ: Πόσο ευλογημένοι τελικά είμαστε όλοι όσοι ζούμε σε τέτοιον Παράδεισο; Και πόσο ευγνώμονες θα έπρεπε να είμαστε...

Λιγοστεύουν οι λύπες όταν τις μοιράζεσαι;

Μήπως τα αλμυρά δάκρυα γίνονται γλυκά, όταν τα ανακατεύεις με τα δάκρυα του άλλου;

Ποιος ξέρει;

Πάντως όλοι μας το κάνουμε.

Μαλακώνει η καρδιά όταν μοιράζεται την λύπη της με κάποιον άλλο.

Ανάβει μέσα της ξανά η ελπίδα.

Μεγάλη ελεημοσύνη να ακούς τον άλλο, να τον παρηγορείς.

Κι ας είναι με λόγια, κι ας είναι με σιωπή.

Ας είναι με δάκρυα, ας είναι μ’ ένα χαμόγελο.

Λιγοστεύουν οι λύπες όταν τις μοιράζεσαι;

Μάλλον, ναι.

Όπως αυξάνονται και οι χαρές όταν τις μοιράζεσαι.

Διότι τελικά το να μπορείς να μοιράζεσαι, είναι παράδεισος...

αρχιμ.Παύλος Παπαδόπουλος

http://www.diakonima.gr/2015/05/10/%CF%84%CE%BF-%CE%BD%CE%B1-%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%81%CE%B5%CE%AF%CF%82-%CE%BD%CE%B1-%CE%BC%CE%BF%CE%B9%CF%81%CE%AC%CE%B6%CE%B5%CF%83%CE%B1%CE%B9-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%AC/