Οἱ Ἅγιοι Ἀλέξανδρος καὶ Ἀντωνίνα
Ἁγιολόγιον - 10 Ἰουνίου...
Χριστιανὴ παρθένος ἡ Ἀντωνίνα, ἀποτελοῦσε φωτεινὸ ἀστέρι τῆς κωμοπόλεως Καρδάμου. Ἡ ἐγκράτεια, ἡ ἁγνότητα, ἡ πίστη καὶ ἡ ἐλπίδα στὸ Θεό, ἦταν τὰ κύρια χαρακτηριστικὰ τῆς ζωῆς της. Βασικὴ ἀσχολία εἶχε τὴν περίθαλψη ὀρφανῶν καὶ τὴν ἀνακούφιση δυστυχισμένων συνανθρώπων της. Ἡ διαγωγή της αὐτὴ καταγγέλθηκε στὸν ἔπαρχο Φῆστο, ποὺ τὴν συνέλαβε καὶ τὴν ὑπέβαλε σὲ ἀνάκριση. Ἡ Ἀντωνίνα χωρὶς δισταγμὸ ὁμολόγησε πὼς ἦταν χριστιανή. Ὁ ἔπαρχος, βλέποντας ὅτι δὲν μπορεῖ νὰ τὴν μεταπείσει καὶ ὅτι ἡ Ἀντωνίνα ἔδινε μεγάλη βαρύτητα στὴν παρθενική της τιμή, τὴν ἔριξε σὲ ἕνα καταγώγιο διεφθαρμένων γυναικῶν.Ἀλλὰ ἡ προσευχὴ τῆς Αντωνίνας προκάλεσε τρομερὸ σεισμὸ στὸ σπίτι αὐτό, ὥστε οἱ ἴδιες αὐτὲς γυναῖκες νὰ τὴν διώξουν...
Ὁ Φῆστος τὴν ἐπανασυνέλαβε καὶ τὴν ἔριξε σὲ ἄλλο ὅμοιο καταγώγιο. Κάποιος, ὅμως, χριστιανός, ὀνομαζόμενος Ἀλέξανδρος, πῆγε σ᾿ αὐτὸ τὸ διαφθορεῖο, μπῆκε στὸ δωμάτιο τῆς Ἀντωνίνας καὶ τὴν φυγάδευσε μὲ τὰ δικά του ῥοῦχα. Ὅταν πληροφορήθηκε τὸ γεγονὸς ὁ Φῆστος, ἐξοργίστηκε τόσο πολύ, ὥστε ἀφοῦ συνέλαβε καὶ τοὺς δυό, ἀκρωτηρίασε καὶ ἄλειψε μὲ πίσσα τὰ σώματά τους. Στὴ συνέχεια τοὺς ἔριξε στὴ φωτιά, ὅπου μαρτυρικὰ παρέδωσαν τὸ πνεῦμα τους. Ἔτσι, ὁ Ἀλέξανδρος καὶ ἡ Ἀντωνίνα ἔγιναν «τύπος τῶν πιστῶν ἐν ἁγνείᾳ». Δηλαδή, παράδειγμα τῶν πιστῶν στὴν ἁγνότητα καὶ καθαρότητα τῆς ζωῆς.
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος α’. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Ξυνωρὶς ἡ ἁγία τῶν Μαρτύρων ὑμνείσθω μοι, σὺν τῷ εὐκλεεῖ Ἀλεξάνδρῳ, Ἀντωνίνα ἡ πάνσεμνος· ἀγάπη γὰρ καὶ πίστει εὐσεβεῖ, ἐκλάμψαντες ἐν ἄθλοις ἱεροῖς, ἰαμάτων ἐφαπλοῦσι μαρμαρυγάς, τοῖς πόθῳ ἀνακράζουσι· δόξα τῷ ἐνισχύσαντι ὑμᾶς, δόξα τῷ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι δι’ ὑμῶν, πᾶσιν ἰάματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου