Ο νόμος του "άντρα"...

Η μικρή Αναστασία είχε ανοίξει τον υπολογιστή και ασχολιόταν. Είχαν ήδη περάσει δυο ώρες.

Ήταν καιρός πια να κλείσει το μαγικό κουτί, να φάει το βραδινό της και να πάει για ύπνο.

Ο πατέρας της που παρακολουθούσε των 8 κοίταξε ξαφνικά το ρολόι του και σηκώθηκε απότομα.

- Αναστασία, τέρμα για σήμερα. Μπρος, φαγητό και ύπνο.

Η μητέρα κάτι ψιλομαγείρευε στην κουζίνα πίσω από το πάσο του ευρύχωρου καθιστικού τους.

- Μπαμπά, λίγο ακόμη.

- Πολύ ακόμη σε έχω αφήσει, και μη νομίζεις ότι δεν παρακολουθώ τα πάντα εδώ μέσα. Σήκω.

- Όχι δε σηκώνομαι.

- Άκουσες τι είπα; Εδώ μέσα ισχύει ο νόμος του Κίμωνα!

Έτυχε να ήμουν στο διπλανό δωμάτιο και άκουσα το περιστατικό.

Μέσα μου ξεπήδησαν κάποια λόγια, που θα ήθελα πολύ να έλεγα στον Κίμωνα.

- Όχι φίλε Κίμων, μέσα στο σπίτι σου αλλά και ειδικά μέσα στην ψυχή της μικρής κόρης σου δεν ισχύει ο αυταρχικός δικός σου νόμος. Όσο σωστός κι αν είναι ή σου φαίνεται. Ισχύει η απόφαση, που και οι δυο γονείς με ομόνοια και συμφωνία και ηρεμία κάθε φορά και σε κάθε ζήτημα παίρνετε.  Και, θυμηθείτε ότι δεν απευθύνεστε σε υποτελή και υποχείριό σας διατάζοντας, αλλά σε μια σεβαστή ψυχή, που προσπαθείτε να τη νουθετήσετε και να αναπτύξετε την προσωπικότητά της άρτια, πειθαρχημένη, ισορροπημένη, ολοκληρωμένη, και φυσικά ελεύθερη και συνειδητοποιημένη.

(Α.Μ.  κουμπάρος του ζεύγους και νονός της μικρής)

Ας το επαναλάβω κι εγώ: να βάλεις όρια στο παιδί σου, αλλά μαζί με τη σύζυγό σου και με τρόπο σταθερής ηρεμίας και πειθούς.

 


Και κάτι άλλο, όμως. 

 Πέρα από τον «νόμο» και τον «λόγο» τον δικό σου, φίλε Κίμων, μην ξεχνάς ότι υπάρχει και ο Λόγος και ο Νόμος του Θεού.

Αντί να λες «θα το κάνεις, γιατί το είπα 
εγώ», πόσο πιο όμορφα θα ηχήσει στην ψυχή του παιδιού σου και θα γίνει σίγουρα αποδεκτή η φράση «Έλα Αναστασούλα μου, είπε ο καλός Θεός μας να ξεκουραζόμαστε το βράδυ, για να ξυπνάμε χαρούμενοι το πρωί»…

Δοκιμάστε το, αν θέλετε, κι εσείς.