~ Ευλαβικό αφιέρωμα στην Aγία Τσαρική Οικογένεια της Ρωσίας...

~ Ομολογούμε πως ξεκινήσαμε ν΄αναρτήσουμε 1-2 φωτογραφίες του Τσάρου Νικολάου του Β΄και της Τσαρίνας Αλεξάνδρας ...
Μα όσο πέρναγε μπροστά από τα μάτια μας η βιωτή αυτής της ξεχωριστής οικογένειας, τόσο δεν μπορούσαμε να σταματήσουμε...
Απίστευτα βλέμματα, απίθανες αντιθέσεις, πρωτόγνωρη νοοτροπία μιας οικογένειας, που κατείχε τα πάντα (πλούτο, αξιώματα, αναγνώριση από τον λαό...) κι όμως ακολούθησε τον δύσκολο δρόμο...Της θυσίας!
Κι έτσι, δεν μπορούσαμε παρά να συμπεριλάβουμε και τα υπόλοιπα μέλη της, το καθένα απ΄αυτά με αυτοτελείς (πρωτοφανείς για την θέση τους...) αρετές, αλλά και στα χνάρια των (Αγίων) Γονιών τους... 

(από τον "αμφοτεροδέξιο" & τους συν αυτώ....)

Tο βλέμμα του Αγίου Τσάρου Νικόλαου, είχε μια καταπληκτική ειλικρίνεια και τα μάτια του έλαμπαν από άδολη καλωσύνη. Από τη φύση του, του ήταν εντελώς αδύνατο να κάνει κακό σε κανέναν. Όλη τη διάρκεια της Βασιλείας του δεν υπέγραψε ούτε μια θανατική καταδίκη, ούτε ποτέ αρνήθηκε να δεχθεί κάποια αίτηση χάριτος, που έφθανε στα χέρια του και μεριμνούσε πάντα ώστε να μην καθυστερήσει η απονομή χάριτος.

Κύριε, βοήθησε εκείνους που δεν μπορούν να έχουν αγάπη για τον Θεό στις πικραμένες καρδιές τους, που μόνο βλέπουν τα πάντα κακά και δεν καταλαβαίνουν ότι όλα αυτά θα φύγουν, δεν μπορεί να είναι αλλιώς. Ο Σωτήρας ήλθε και μας έδειξε έναν δρόμο. Όποιος ακαλουθήσει τον δρόμο Του, δρόμο αγάπης και παθών, καταλαβαίνει την Δόξα της Βασιλείας των Ουρανών.
(Γράμμα της Αγίας Τσαρίνας Αλεξάνδρας, από την φυλακή στο Αικατερίνενμπουργκ, πριν το Μαρτύριο...)

... Χωρίς προειδοποίηση ο Γέροντας γύρισε στο Βορρά και έδειξε με το χέρι του. Είδα ένα Αυτοκρατορικό Παλάτι, γύρω από το οποίο έτρεχαν σκυλιά. Άγρια τέρατα και σκορπιοί ούρλιαζαν και επιτίθονταν έχοντας προτεταμένα τα δόντια τους. Και είδα τον Τσάρο να κάθεται σ' ένα θρόνο. Το πρόσωπό του ήταν χλωμό, άλλα ανδρείο. Έλεγε την ευχή του Ιησού.
Ξαφνικά έπεσε σαν νεκρός άνθρωπος. Το στέμμα του έπεσε. Τα άγρια θηρία, οι σκύλοι και οι σκορπιοί τσαλαπάτησαν τον Βασιλιά. Ήμουν φοβισμένος και έκλαιγα πικρά. Ο Γέροντας με πήρε από το δεξί ώμο. Είδα μια φιγούρα σαβανωμένη στα άσπρα, ήταν ο Νικόλαος ο Β'. Στο κεφάλι του ήταν ένα στεφάνι από πράσινα φύλλα, και το πρόσωπό του ήταν άσπρο και κάπως ματωμένο. Φορούσε ένα χρυσό σταυρό γύρω από το λαιμό του και ψιθύριζε ήσυχα μια προσευχή. Και μετά μου είπε με δάκρυα: ''Προσευχήσου για μένα, Πάτερ Ιωάννη. Πες σε όλους τους Ορθοδόξους Χριστιανούς ότι εγώ ο Τσάρος - Μάρτυρας, πέθανα ανδρείως για την πίστη μου στον Χριστό και την Ορθόδοξη Εκκλησία. Πες στους Άγιους Πατέρες ότι πρέπει να κάνουμε μια Παννυχίδα, για μένα τον αμαρτωλό, αλλά δεν θα υπάρξει τάφος για μένα!''.
Σύντομα όλα έγιναν άφαντα στην ομίχλη. Έκλαψα πικρά προσευχόμενος για τον Τσάρο - Μάρτυρα. Τα χέρια μου και τα πόδια μου, έτρεμαν από φόβο.

(Από όραμα του Αγίου Ιωάννη της Κρονστάνδης, που είχε τον Ιανουάριο του 1901).

Από τις πρώτες μέρες της Βασιλείας του, ο Τσάρος Νικόλαος Β' επιδόθηκε σε έργα Φιλανθρωπίας. Επισκεπτόταν συχνά τους ασθενείς στα Νοσοκομεία και ενδιαφερόταν για την ανακούφιση του ανθρώπινου πόνου. Χάρισε πολλά χρέη σε πολλούς οφειλέτες. Δώριζε χρηματικά ποσά σε Νοσοκομεία και άλλα Φιλανθρωπικά ιδρύματα.

Η Αγία Πριγκίπισσα Μαρία προσφέροντας υπηρεσία σε Νοσοκομείο, το έτος 1915.

Ο Άγιος Τσάρος Νικόλαος Β', κοινωνεί μπροστά στην Αγία Τράπεζα.

H Τσαρίνα Αλεξάνδρα Φιοντόροβνα και οι Πριγκίπισσες, συχνά έψελναν στην Εκκλησία κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας. Με πόση συγκίνηση και με πόσα δάκρυα Μετανοίας πλησίαζαν το Άγιο Ποτήριο, θυμόταν ο Αρχιεπίσκοπος Θεοφάνης της Πολτάβα...

Αγία Mάρτυς Τατιάνα της Ρωσίας...

Οι Αγίες Πριγκίπισσες Όλγα και Τατιάνα, εργάστηκαν ως νοσοκόμες σε Στρατιωτικό νοσοκομείο μαζί με τη μητέρα τους Τσαρίνα Αλεξάνδρα...

Ο Άγιος Τσάρος Νικόλαος Β' σε έργο του Pavel Viktorovich Ryzhenko.

Το Έτος 1903, όταν κατά τις τελετές διακηρύξεως της Αγιότητος του Οσίου Σεραφείμ του Σαρώφ, ο Τσάρος Νικόλαος Β' και η Αλεξάνδρα, επισκέφθηκαν στο κελλί της την Οσία Γερόντισσα Πάσα του Σαρώφ, η Οσία ξεχείλισε το φλυτζάνι του με ζάχαρη, για να δείξει τους πειρασμούς που τον περίμεναν και του μίλησε για την γέννηση του αιμοφιλικού Διαδόχου Αλεξίου, την Επανάσταση του 1917, την καταστροφή της Αγίας Ρωσίας και τον μαρτυρικό θάνατο, τον δικό του και της Οικογενείας του. Ελεημένη από τον Θεό με το χάρισμα της Προοράσεως και της Προφητείας η Οσία Πάσα του Σαρώφ, είχε έναν παράξενο τρόπο να προλέγει στους ανθρώπους την μελλοντική τους ευτυχία ή δυστυχία. Σε αυτούς που έβλεπε πειρασμούς, όταν σέρβιρε τσάϊ έβαζε πολύ ζάχαρη στο φλυτζάνι τους!
(Η Οσία Παρασκευή(Πάσα) του Σαρώφ /1795-1915/ - η μνήμη της τιμάται στις 22 Σεπτεμβρίου.)

Ο Τσάρος Νικόλαος Β' ευλογεί το Στράτευμα, με την εικόνα του Χριστού...

Τα πάντα εξεγέρθηκαν εναντίον του κατεξοχήν πράου, αγνού και άκρως στοργικού Τσάρου, σε τέτοιο βαθμό, ώστε εκείνη την τρομερή ώρα του αγώνα εναντίον του, παρέμεινε μόνος. Αισχρές συκοφαντίες διαδόθηκαν προκαταβολικά εναντίον του Τσάρου και της Οικογένειάς του, ώστε ο λαός να επιδείξει αναίδεια στο πρόσωπό του. Ο Τσάρος έμεινε εντελώς μόνος, περιβαλλόμενος από προδοσία, χυδαιότητα και δειλία. Κατά τις ημέρες του Μαρτίου, το Πσκώφ έγινε η Γεθσημανή του Τσάρου και το Εκατερίνμπουργκ ο Γολγοθάς του. Ο Τσάρος Νικόλαος πέθανε ως Μάρτυρας, με ακλόνητη πίστη και υπομονή, έχοντας πιει το ποτήριον του πόνου μέχρι το κατακάθι.
Άγιος Ιωάννης Μαξίμοβιτς.

Από αριστερά προς δεξιά: Τατιάνα, Τσαρίνα Αλεξάνδρα, Μαρία, Αναστασία, Τσάρος Νικόλαος και Όλγα.





Όσο υψηλότερη είναι η θέση του ατόμου στην κοινωνία, τόσο περισσότερο θα πρέπει να βοηθήσει τους άλλους, χωρίς ποτέ να τους υπενθυμίσει τη θέση του...

~ πηγή των φωτογραφιών και των πληροφοριών:
Aγία Τσαρική Οικογένεια της Ρωσίας.

(Σχετικές αναρτήσεις:
~ Η αδελφή της τσαρίνας Αλεξάνδρας,η Αγία Ελισάβετ Φεοντόροβνα...

~ Δάκρυσε η εικόνα του Αγίου Τσάρου Νικολάου...)