Εκεί που πας να βοηθήσεις, αλλά στο τέλος διαπιστώνεις πως αυτός που στην πραγματικότητα βοηθιέται, είσαι εσύ... ("Γιάκωβος", μέρος δεύτερο...)

Αν δεν γνωρίζεις ποιος στην ευχή είναι ο Γιάκωβος και μιας και μπήκες και θες να μάθεις, δες εδώ.

Το καινούριο για σένα που ξέρεις, είναι πως εδώ και 2 εβδομάδες τον έχουν βγάλει από το σπίτι, που τον φιλοξενούσαν για λίγο καιρό και του παραχωρήθηκε μια βεράντα σε άλλη γειτονιά για να περνάει τα "δροσερά" βράδια του αγκαλιά με 3 κουβέρτες...

Το κάνει. 

Χωρίς να κατηγορεί κανέναν. 

Του έκλεισαν ένα "ραντεβού" με την υπηρεσία ενός Δήμου για τους αστέγους από την προηγούμενη εβδομάδα. Ασθενούσε η υπεύθυνη για σήμερα Τετάρτη.

Πήγε. 

Του είπαν να ξαναματαπάει αύριο. 

Μας ενημέρωσε πριν λίγες ώρες ο ίδιος ο Γιάκωβος (δεν μπορείς πια να τον πεις κύριο κι ας συνεχίζει να σε αποκαλεί εκείνος "κύριο τάδε"...)

"Μου είπαν να είμαι ξανά αύριο στο δημαρχείο στις 9 για να δούμε τι θα κάνουν με μένα. 

Να΄ναι καλά οι κοπέλες!

Αν τα καταφέρουν, θα έχω ένα δωματιάκι με κρεβάτι κανονικό, με θέρμανση, κι ένα πιάτο φαγητό. 

Αυτό που χρειάζομαι δηλαδή.

Θα βάλω το σταυρό μου και θα πάω. 

Και ό,τι θέλει ο Θεός, ας γίνει..." 

Αυτό μας είπε, αυτό σας λέμε. 

Ένας άνθρωπος, από εκείνους τους "μεταξωτούς", που σπάνια βρίσκεις ανάμεσα σ΄ εμάς "που περνάμε τα βράδια μας αγκαλιά με 3 κουβέρτες", όπως κι εκείνος...

Οι 3 πιο εξόφθαλμες διαφορές μας είναι πως εκείνος δεν παραπονιέται ποτέ, σε αντίθεση με μας, πως εμείς δεν είμαστε Ήρωες και πως τα βράδια δεν κοιμόμαστε στην βεράντα, αλλά μέσα στο σπίτι, που τυχαίνει να έχει θέρμανση, τοίχους και κλειδαμπαρωμένες πόρτες...

Ευελπιστούμε πως από αύριο, 22/11 (πρώτη μέρα που επισήμως γιορτάζουμε τον Άγιο Ιάκωβο...τυχαίο;), μέσα από "τις κοπέλες του δήμου" θα βρει κάπου να μένει αξιοπρεπώς.

Αν όχι, θα ζητήσουμε βοήθεια.

Κι όποιος "τυχερός" προλάβει να αναλάβει να εξυπηρετήσει έναν άνθρωπο, όπως ο Γιάκωβος, μόνο να κερδίσει ο ίδιος μπορεί...

Συνεχίζεται...

(εκ των "συν αυτώ"...)