* Οι μάχες που χάθηκαν είναι αυτές που δεν δόθηκαν

Συγκλονιστικό γράμμα μιας εκπαιδευτικού με παραλήπτες τα παιδιά της Ελλάδας μας, λίγες μέρες πριν από την επικύρωση της συμφωνίας των Πρεσπών από την ελληνική Βουλή

Αγαπημένα μου Παιδιά,

«Ἔστι μὲν οὖν Ἑλλὰς καὶ ἡ Μακεδονία» (Στράβων, Γεωγραφικά Ζ' 9)

Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ δεν “κείται” μακράν. 

Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ είναι η ΚΕΦΑΛΗ της Ελλάδος. 

Η ΗΠΕΙΡΟΣ και η ΘΡΑΚΗ είναι τα ΣΤΙΒΑΡΑ χέρια της. 

Τα ΝΗΣΙΑ μας είναι το ΧΑΜΟΓΕΛΟ και

η ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ της. 

Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ, η ΗΠΕΙΡΟΣ, η ΘΡΑΚΗ και τα ΝΗΣΙΑ μας είναι ΕΛΛΑΔΑ.

Δυστυχώς βρέθηκε ελληνόφωνη κυβέρνηση και παρέδωσε το ΙΕΡΟ όνομα της ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ, τη ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΗ ΕΘΝΟΤΗΤΑ και τη ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ στους Σλάβους των Σκοπίων. 

Όταν δίνεις ΟΝΟΜΑ, ΕΘΝΟΤΗΤΑ και ΓΛΩΣΣΑ δίνεις ΕΔΑΦΟΣ.

Άλλωστε πριν ακόμη στεγνώσει το μελάνι αυτής της κατάπτυστης συμφωνίας, ο κ. Ζάεφ ομιλεί περί “Μακεδονικής εθνότητας” στην Ελλάδα. 

Σκοπιανοί ήταν και αυτοί που γκρέμισαν τις πυραμίδες που οριοθετούν τα σύνορα Ελλάδος και Σκοπίων. 

Βιάζονται να ενσωματώσουν στο κλεφτοκράτος τους και τη ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ του Αιγαίου.

Τώρα οι ελληνόφωνοι της Βουλής περιμένουν να παραδώσουν τη ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ στους Σλάβους και με τη ΒΟΥΛΑ της Ελληνικής Βουλής.

Πολλοί από τους γονείς και παππούδες σας διατράνωσαν τη θέλησή τους με την παρουσία τους και τη φωνή τους στα ογκοδέστατα συλλαλητήρια για να μην υπογραφεί η προδοτική συμφωνία των Πρεσπών.

Υπήρξαν όμως και πολλοί άλλοι Έλληνες ίσως απογοητευμένοι από την οικονομική κρίση που παρέμειναν στα σπίτια τους. 

Άλλωστε έτσι γίνεται πολλές φορές. 

Πολλοί οι κλητοί αλλά λίγοι οι ΕΚΛΕΚΤΟΙ.

Αγαπημένα μου παιδιά, εσείς είσαστε και ΚΛΗΤΟΙ και ΕΚΛΕΚΤΟΙ. 

Εσείς είσαστε το μέλλον της Ελλάδος μας. 

Τώρα είναι η σειρά σας να αποδείξετε ότι δεν είσαστε απλώς ελληνόφωνα, αλλά πραγματικά ΕΛΛΗΝΟΠΟΥΛΑ και ότι θα αγωνιστείτε να μην περάσει από τη Βουλή αυτή η κατάπτυστη συμφωνία των Πρεσπών. 

ΑΓΩΝΑΣ λοιπόν. 

Όμως ΟΧΙ καταλήψεις, που έχουν απαξιωθεί στα μάτια του Ελληνικού λαού, που πιστεύει ότι γίνονται για να γλυτώσετε τα μαθήματα. 

Έχουμε και λέμε λοιπόν: 

Τα μαθήματα μαθήματα και ο αγώνας αγώνας.

Οι πρώτοι διδάξαντες των καταλήψεων, χύνουν τη χολή σας εναντίον σας. 

Μην τους δίνετε αυτή την ευκαιρία. 

Τώρα λοιπόν, τα κεφάλια μέσα και φροντίστε να ενημερωθείτε για το Σκοπιανό από ανεξάρτητους σοβαρούς επιστήμονες.

Όσο για να εκδηλώσετε τον ΑΔΟΛΟ και ΑΚΗΔΕΜΟΝΕΥΤΟ πατριωτισμό σας, έχετε ακόμη μια ΧΡΥΣΗ αλλά και ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ευκαιρία, όταν θα έλθει αυτή η κατάπτυστη συμφωνία στην Ελληνική Βουλή.

Επ’ ουδενί όμως όχι καταλήψεις. Προετοιμαστείτε ομαδικά, σωστά και σοβαρά για τη ΜΕΓΑΛΗ ΗΜΕΡΑ. 

Βγείτε αυτοοργανωμένοι σε ΜΙΑ και ΜΟΝΗ μαζική πορεία σε κάθε πόλη και χωριό της Ελλάδας μας. 

Ίσως κάποιοι να βάλουν σε εφαρμογή “το διαίρει και βασίλευε” για να σας διαλύσουν. 

Τα μάτια σας δεκατέσσερα. 

Προς Θεού, μην τους δώσετε αυτή την ευκαιρία. 

Και να κρατάτε στα χέρια σας μόνο Ελληνικές σημαίες, καθώς και σημαίες με τον ήλιο της ΒΕΡΓΙΝΑΣ. 

Τα συνθήματά σας ουσιαστικά και σοβαρά. 

Το τραγούδι “ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΞΑΚΟΥΣΤΗ” θα πρέπει να ακουστεί τόσο δυνατά σε όλη την Ελλάδα για να ξυπνήσει κοιμισμένες συνειδήσεις και ενδοτικές διαθέσεις.

Και προσέξτε: Όχι μαγκιές, βλακείες και τσαμπουκάδες. 

Σοβαρότητα και ζωντάνια για να σας πάρει στα σοβαρά και ο κόσμος, αλλά και “η 5η φάλαγγα εσωτερικού και εξωτερικού”.

Απαιτείστε και από τους γονείς σας να ακολουθούν στην πορεία σας για τη ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ.

Αγαπημένα μου παιδιά να ξέρετε τούτο: 

“Οι μάχες που χάθηκαν είναι αυτές που δεν δόθηκαν”. 

Και ΠΡΟΣΟΧΗ: 

Αν περάσει αυτή η κατάπτυστη συμφωνία των Πρεσπών, ακολουθούν και άλλες πολύ επιζήμιες συμφωνίες για την ΗΠΕΙΡΟ, τη ΘΡΑΚΗ και τα ΝΗΣΙΑ μας.

Αν σας πει κάποιος ότι για τα ΕΘΝΙΚΑ θέματα είσαστε μικροί και ανώριμοι, τότε πως είναι δυνατόν να είσαστε μεγάλοι και ώριμοι για να να διδάσκεστε Θρησκειολογία, έμφυλες ταυτότητες, να έχετε δίπλωμα οδήγησης και ψήφο στα 17;

Καλούς ΑΓΩΝΕΣ λοιπόν και με τη ΝΙΚΗ.

Με άπειρη αγάπη

Χριστίνα Καραμπάτσου

Συνταξιούχος Νηπιαγωγός

Μεσσηνία.

Σημ. Η κυρία Χριστίνα πέρασε πολλά χρόνια της εκπαιδευτικής της ζωής στη Μακεδονία ως νηπιαγωγός. 

Μένει σε κάποιο χωριό της Μεσσηνίας και δίνει το δικό της αγώνα, μόνη της, τυπώνοντας και μοιράζοντας κείμενα στις λαϊκές αγορές, στην πόλη τής Καλαμάτας, στα ΚΤΕΛ και στα ταξί. 
Μιχάλης Πατσίκας

(Μας έστειλε ο Σταύρος Μαυρίδης).