~ Εσείς με εμπνεύσατε για να γίνω καθηγητής! Σαν κι εσάς...

Ένας νεαρός κύριος συναντά έναν ηλικιωμένο.
-Με θυμάστε;
-Όχι.
-Υπήρξα μαθητής σας.
-Τι κάνεις; Με τι ασχολείσαι;
-Έγινα κι εγώ καθηγητής.
-Κρίνεις ότι είσαι καλός στη δουλειά σου;
-Η αλήθεια είναι πως ναι. Εσείς με εμπνεύσατε και ήθελα να σας μοιάσω.

Περίεργος ο ηλικιωμένος κύριος, ρωτά να μάθει τι του έμεινε στο μυαλό και τον ενέπνευσε σε τέτοιο βαθμό ώστε να θέλει να γίνει κι ο ίδιος καθηγητής. Και ο νεαρός του διηγείται την ακόλουθη ιστορία.

-Κάποια μέρα ένας συμμαθητής μου – που ήταν και φίλος μου – ήλθε στην τάξη και μου έδειξε ένα πανέμορφο καινούργιο ρολόι που είχε στην τσέπη του. Δεν άντεξα στον πειρασμό και κάποια στιγμή του το έκλεψα. Σε λίγο, αντιλήφθηκε ότι το ρολόι έλειπε από την τσέπη του και αμέσως ενημέρωσε τον καθηγητή που μας δίδασκε εκείνη την στιγμή στην τάξη, που ήσασταν εσείς. Εσείς, λοιπόν, απευθυνθήκατε στην τάξη και είπατε:
- Το ρολόι κάποιου συμμαθητή σας εκλάπη κατά την διάρκεια του τρέχοντος μαθήματος. Όποιος το έκλεψε, παρακαλώ να το επιστρέψει αμέσως.
-Ντράπηκα τόσο πολύ την ταπείνωση μπροστά στους συμμαθητές μου, που δεν τόλμησα να αποκαλυφθώ. Έπειτα εσείς κλείσατε την πόρτα, μας είπατε όλους να σταθούμε όρθιοι και ότι θα ψάχνατε τις τσέπες όλων μας μέχρι να το βρείτε. Αλλά θέσατε και μια προϋπόθεση. Ότι έπρεπε να έχουμε όλοι μας τα μάτια μας κλειστά για να μην δούμε τον ένοχο. Έτσι και συνέβη. Όταν φτάσατε σε μένα, το βρήκατε στην τσέπη μου και το πήρατε. Όμως συνεχίσατε το ψάξιμο στις τσέπες όλων και όταν τελειώσατε, μας είπατε «Και τώρα, μπορείτε να ανοίξετε τα μάτια σας όλοι. Το ρολόι βρέθηκε!» Δεν αναφέρατε ποτέ το όνομά μου στην τάξη και ούτε μου σχολιάσατε ποτέ το περιστατικό σε προσωπικό επίπεδο. Περίμενα να με επιπλήξετε και να μου κάνετε κατήχηση, αλλά τίποτε από αυτά δεν συνέβη. Εκείνη την ημέρα σώσατε την αξιοπρέπειά μου για πάντα. Εκείνη ήταν η πιο ντροπιαστική μέρα της ζωής μου όλης και μου δώσατε με τον τρόπο σας ένα ηχηρό μάθημα. Θυμηθήκατε τώρα το περιστατικό κ. Καθηγητά;
-Ναι, ακούγοντάς σε, τα θυμήθηκα όλα. Αλλά υπάρχει κάτι που δεν θυμάμαι και αυτό είσαι εσύ, γιατί κι εγώ είχα τα μάτια μου κλειστά όταν σας έψαχνα όλους!!!

ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ & ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ ΤΗΣ ΠΡΟΧΘΕΣΙΝΗΣ ΑΝΑΡΤΗΣΗΣ

Ειλικρινά, η απήχηση της προχθεσινής μου ανάρτησης ήταν πέρα και πάνω από κάθε μου προσδοκία και φαντασία. Σας ευχαριστώ όλους όσοι ανταποκριθήκατε με σχόλια ή με like. Αποδεικνύει περίτρανα ότι η κοινωνία μας άμεσα και δημόσια επικροτεί, επαινεί και εκφράζει τον αμέριστο θαυμασμό της σε τέτοιου είδους συμπεριφορές εκπαιδευτικών. Διψά πλέον για πρότυπα δασκάλων και παιδαγωγών που με το παράδειγμά τους θα γαλουχήσουν τα παιδιά στα σχολεία και θα τα στείλουν μαθήματα εφ’ όρου ζωής. Ήταν συγκινητικές κάποιες αναφορές σχολιαστών σε προσωπικές τους εμπειρίες που έσπευσαν αμέσως να τις καταγράψουν και να τις μοιραστούν με όλους μας. Κάποιοι άλλοι, πολύ εύστοχα, επισήμαναν ότι ίδιο ισχύει και σε άλλες περιπτώσεις (οικογένεια, επιχειρήσεις κλπ) όπου κάποιοι διαχειρίζονται ανθρώπινες ψυχολογίες. Αυτό είναι το θετικό της υπόθεσης.

Από την άλλη, υπήρξαν κι αυτοί που αμφισβητούν την αλήθεια της μικρής αυτής ιστορίας. Αυτό είναι ίσως και το πιο ανησυχητικό όλων των άλλων. Δυστυχώς, φτάσαμε ως κοινωνία να είμαστε τόσο απογοητευμένοι από την σημερινή πραγματικότητα, που δεν μπορούμε να πιστέψουμε ότι υπάρχουν ακόμη τέτοιοι άνθρωποι. Ένας, χαρακτηριστικά, μου σχολίασε ότι πρόκειται για Ελληνική Μυθολογία. Μα, ανέφερα στο σχόλιό μου (το 1ο στη λίστα) ότι εγώ προσωπικά απλώς το μετέφρασα από την κακογραμμένη Αγγλική ανάρτηση κάποιου από το Πουέρτο Ρίκο, δεν το συνέταξα εγώ ο ίδιος.

Τέλος πάντων, το παρήγορο είναι ότι υπήρξε ευαισθητοποίηση πάνω στο θέμα από 11.413 Έλληνες (όπως βλέπω την ενημέρωση του προφίλ μου τη στιγμή αυτή) και αυτό είναι ελπιδοφόρο. Έστω και κάποιων λίγων μαθητών και ανθρώπων η ψυχολογία να διασωθεί, θα είναι κέρδος για την ίδια μας την κοινωνία.

Kostas Termentzoglou

(η ‎Παναγιώτα Σταμπουλίδου‎ προς κοινοποίησε προς την ομάδα ο "αμφοτεροδέξιος" & οι συν αυτώ....)