Γέροντα πονάει το σώμα σας;
– Όχι, γιατί κάνω …πνευματική γυμναστική.
– Δηλαδή, Γέροντα;
– Μετάνοιες ευλογημένη! Βλέπεις οι κοσμικοί έχουν τη σουηδική γυμναστική και οι μοναχοί τις μετάνοιες. Οι κοσμικοί με τη γυμναστική κάνουν σώμα υγιεινό και οι μοναχοί με τις μετάνοιες κάνουν ψυχή και σώμα υγιέστατα. Οι καημένοι οι κοσμικοί δεν ξέρουν πόσο βοηθούν οι μετάνοιες, όχι μόνο στην υγεία της ψυχής, αλλά και στην υγεία του σώματος. Κάνουν καλό στα αρθριτικά, διώχνουν τη μαλθακότητα, διώχνουν και τις αφύσικες κοιλιές, σκορπούν γαλήνη και δίνουν μια λεβεντιά. Παράλληλα όμως δίνουν στον άνθρωπο τη δυνατότητα να ανέβει τα πνευματικά υψώματα των αρετών, όπως θα ανεβαίνει και τα υψώματα των βουνών με πολλή άνεση, χωρίς να λαχανιάζει.
Οι μετάνοιες είναι απαραίτητες και για το νέο και για τον ηλικιωμένο και γι’ αυτόν που έχει σαρκικό πόλεμο και για τον απαλλαγμένο από τέτοιον πόλεμο.
Όποιος έχει δυνατή κράση πρέπει να κάνει περισσότερες μετάνοιες από ένα φιλάσθενο, όπως και μια δυνατή μηχανή δουλεύει περισσότερο. Ιδιαίτερα τους νέους οι μετάνοιες τους βοηθούν να υποτάξουν τη σάρκα. Γι’ αυτό πάντοτε στους νέους λέω: «Να κάνετε όσο περισσότερες μετάνοιες μπορείτε και για τον εαυτό σας και γι’ αυτούς που είναι άρρωστοι, ή ηλικιωμένοι και δε μπορούν να κάνουν μετάνοιες.»
Οι μετάνοιες είναι προσευχή, αλλά συγχρόνως είναι και άσκηση και βοηθούν περισσότερο από όλες τις άλλες πνευματικές ασκήσεις. Εκτός από το ξεκίνημα της πνευματικής μας μηχανής για την προσευχή φέρνουν και πολλά άλλα καλά. Το πρώτο από όλα είναι ότι προσκυνούμε ταπεινά το Θεό και Του ζητούμε το έλεός Του. Το δεύτερο καλό είναι ότι με τις μετάνοιες ταπεινώνεται η άγρια σάρκα και έρχεται η ηρεμία και η απάθεια της σαρκός. Και το τρίτο, μας δίνουν και την υγεία τη σωματική και έρχεται διπλή υγεία στον άνθρωπο.
* * *
– ΓΕΡΟΝΤΑ, γιατί στο Άγιον Όρος κάνετε τόσες πολλές μετάνοιες;
– Για να αδυνατίσουμε! Τι είναι αυτά, που ρωτάς, ευλογημένε; Τόσα χρόνια μέσα στην Εκκλησία και δεν ξέρεις;
Οι μετάνοιες γίνονται για πολλούς λόγους. Προσπίπτουμε με το σώμα μας στη γη για να δηλώσουμε τη συντριβή μας και τη μετάνοιά μας.
Μας βοηθά άλλωστε να ακουμπούμε το μέτωπο χάμω, να μην ξεχνάμε ότι γη και σποδός είμαστε. Πάλι στη γη αυτή θα επιστρέψουμε.
Κατόπιν σηκωνόμαστε και με αυτόν τον τρόπο διακηρύττουμε ότι έτσι θα αναστηθούμε, στεκάμενοι στα δύο μας πόδια κατά την εσχάτη ημέρα, στην Δεύτερα Παρουσία του Χριστού μας.
Επίσης προσπίπτουμε στη γη για να γίνουμε και εμείς πνευματική γη αγαθή, κατάλληλη για να δεχτεί τον Χριστό και να καρποφορήσει εκατονταπλασίονα.
Επίσης, οι μετάνοιες είναι και απόδοση τιμής και δόξας προς τον Ύψιστο Θεό. Πάντως από την εμπειρία μου έχω διαπιστώσει πως οι μετάνοιες πολύ βοηθούν στο να κάμπτεται το αλαζονικό και επηρμένο πνεύμα μας και να συστέλλεται όπως του τελώνη.
Αχ, αν γνώριζαν οι Χριστιανοί, πόσο ευεργετικές είναι οι μετάνοιες στην ψυχή και στο σώμα, δεν θα ασχολούνταν με τη γιόγκα και όλα αυτά τα Ινδουιστικά και νεοεποχίτικα τεχνάσματα, που βλάπτουν μακροπρόθεσμα όλο τους το είναι αφήνοντας στο τέλος μία δαιμονική αποφορά και μπόχα στην ψυχή τους…
* * *
– Γέροντα, βλέπω ότι καθώς τα χρόνια περνούν το κουράγιο λιγοστεύει και δε μπορώ να κάνω πολλές μετάνοιες.
– Είναι φυσικό, όσο περνάει η ηλικία οι σωματικές δυνάμεις να ελαττώνονται σιγά – σιγά. Συνέχισε φιλότιμα τον αγώνα σου και όταν δε μπορείς να κάνεις πολλές μετάνοιες, να τις αντικαταστήσεις με μικρές, ή με την ευχή. Μπορείς όμως και τις μεγάλες μετάνοιες να μην τις κάνεις όλες μαζί. Κάνε στην αρχή ένα κατοστάρι κομποσκοίνι και ύστερα κάνε πέντε μετάνοιες. Μετά από δέκα κομποσκοίνια θα έχεις κάνει πενήντα μετάνοιες.
* * *
– Γέροντα, αυτές τις μέρες πονούν πολύ τα πόδια και η μέση μου.
– Αν κάνεις λίγες μετάνοιες θα σε βοηθήσουν.
– Κι όταν πονάω, Γέροντα;
– Μόνη σου θα βρεις τι σε βοηθάει δοκιμάζοντας λίγο – λίγο. Εγώ, όταν έχω δυσκολία με τη μέση, δεν ορίζω στον εαυτό μου πόσες μετάνοιες θα κάνω, αλλά κάνω μέχρι να ανάψει… κόκκινο φως. Τότε σταματώ και σε λίγο συνεχίζω, μέχρι να ξανανάψει κόκκινο φως.
Θυμάμαι ο Παπα-Τύχων, όταν είχε γεράσει και δε μπορούσε να σηκωθεί όταν έπεφτε και έκανε μεγάλες μετάνοιες, έδεσε ένα χοντρό σκοινί ψηλά στο ταβάνι και τραβιόταν απ’ αυτό για να σηκωθεί. Με αυτό τον τρόπο συνέχισε να κάνει μετάνοιες και να προσκυνάει το Θεό με ευλάβεια μέχρι τις τελευταίες σχεδόν ημέρες της ζωής του. «Ο αγωνιστής, λέει ο Αββάς Ισαάκ, τρόπους μηχανεύεται.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου