* "Έτσι έφυγε η γιαγιά μου, η Βασιλεία...|Έτσι περνούν "απέναντι" οι άνθρωποι του Θεού...

Οι παππούδες μου !

Οι απλές, παντοτινές αξίες ήταν το βίωμά τους.

Σχολείο ατέλειωτο.

Και η πίστη τους βαθιά, ακλόνητη.

Αφοπλιστικά απλή κι αυτή
όπως πρέπει να 'ναι η πίστη.
 

Οι προσευχές της γιαγιάς μου με κατεύθυναν στη ζωή μου.

Ποτέ δε μου είπε μια κουβέντα διδαχής,
μα με την προσευχή της τα έκανε όλα.

Ακόμα θυμάμαι πώς έφυγε.

Την είχαμε στο σπίτι, 

είχε καρκίνο σε τελικό στάδιο 

(μετά που έχασε τον Αλέκο της 

ουσιαστικά παραδόθηκε, 

αρρώστησε και πέθανε), 

ήταν ελάχιστα κιλάκια, 

κάτω από 30.

Ένα αχ δεν άκουσα απ΄το στόμα της, 

είχε τέτοια γαλήνη ως το τέλος...

Και τη μέρα εκείνη είπε μόνο στον πατέρα μου: 

"Θανάση νιώθω τόση γαλήνη σήμερα, 

λες να έρθει Εκείνος;"

Εννοούσε το Χριστό.

Σε λίγες ώρες μπήκε γλυκά σε κώμα,
και ως τα ξημερώματα 

πέταξε η ψυχή ψηλά
σαν το πουλάκι.

Έτσι έφυγε η γιαγιά μου, η Βασιλεία.

~ Βασιλικούλα Παπαδημητρίου

(από την απίθανη ιστορία
που μας "είπε" σήμερα η Βασιλικούλα
στην ομάδα προσευχής
"Κοινή πορεία",
με προστάτιδα και "αρχηγό"
την απίθανη Αγία Περπέτουα...)

|πρωτοδημοσιεύσαμε στις 5/2/2021