Ένα έγκλημα και η ιστορία των πρωταγωνιστών του (2 Ιουνίου 1941)

Αυτό το αγέρωχο βλέμμα μπρος στο θάνατο,
αυτό το χαμόγελο μπρος στην εκτέλεση ...

Η ηρωική αντίσταση του λαού της Κρήτης στην ναζιστική εισβολή στις 20 Μαΐου του 1941, καταγεγραμμένη στην ιστορία ως Μάχη της Κρήτης, κράτησε 11 μέρες. Νέοι, γέροι, παιδιά, άνδρες και γυναίκες, σε έναν πραγματικά παλλαϊκό ξεσηκωμό, μετέτρεψαν σε όπλα τα αγροτικά εργαλεία, ξανάβαλαν μπροστά τα παλιά ντουφέκια των παππούδων και, όταν δεν υπήρχαν ούτε κι αυτά, με τα γυμνά χέρια τους μόνο, έγραψαν λαμπρές σελίδες αυταπάρνησης και αυτοθυσίας.

Οι ναζί έχασαν σχεδόν το 1/3 της συνολικής – και επίλεκτης – στρατιωτικής δύναμης που έριξαν για την κατάληψη του νησιού, από την αρχή ακόμη της επίθεσης!

Μπροστά σε αυτήν την ουσιαστική ήττα τους από αγρότες και γυναικόπαιδα, οι ναζί, μετέτρεψαν πολύ γρήγορα την δυσάρεστη έκπληξή τους σε δολοφονική, ρεβανσιστική λύσσα. Κάνοντας αυτό που γνωρίζουν καλύτερα, τότε και τώρα: Να δολοφονούν άοπλους και αδύναμους.

Έτσι, ο υπουργός Αεροπορίας των Ναζί, Χέρμαν Γκέριγκ διέταξε τον Γερμανό διοικητή της Κρήτης, στρατηγό Κουρτ Στούντεντ να ξεκινήσει έρευνα και να προχωρήσει σε αντίποινα. Όπως γράφει ο ιστορικός Antony Beevor, κατά την τυπική ναζιστική διαδικασία η έρευνα ήταν επιδερμική και τα αντίποινα ακολούθησαν πριν καν ολοκληρωθεί. Ενώ η έρευνα διέλυσε τη συντριπτική πλειονότητα αυτών των φημών, διαπιστώνοντας ότι πολλά από τα «ακρωτηριασμένα» νεκρά σώματα είχαν στην πραγματικότητα αποσυντεθεί από την υπερβολική ζέστη και είχαν κομματιαστεί από τα όρνια της περιοχής, τα βίαια αντίποινα είχαν ήδη ξεκινήσει ως κύμα.

Την διαταγή των σφαγών έδωσε ο ίδιος ο Γκέρινγκ προς τον επικεφαλής των αλεξιπτωτιστών  Στούντεντ.

Πρώτος στόχος ήταν το χωριό Κοντομαρί των Χανίων που βρίσκεται 18 χιλιόμετρα δυτικά των Χανίων και 3 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά του αεροδρομίου του Μάλεμε. Οι ναζί, με επικεφαλής τον ανθυπολοχαγό αλεξιπτωτιστών Χορστ Τρέμπες, εισέβαλαν στις 2 Ιουνίου στο χωριό, συγκέντρωσαν τους κατοίκους, ξεχώρισαν 23 άνδρες, τους οδήγησαν σε ένα ελαιώνα έξω από το χωριό και τους εκτέλεσαν. 

Από την έρευνα των Γερμανών στα σπίτια βρέθηκε ένα γιλέκο αλεξιπτωτιστή
με μια τρύπα από σφαίρα στην πλάτη.
Ο Trebes διέταξε αμέσως να καεί το σπίτι.
Ένας από τους κατοίκους ομολόγησε οικειοθελώς την πράξη
και παραδέχτηκε ότι είχε σκοτώσει τον Γερμανό αλεξιπτωτιστή.
Παρά τις παραινέσεις του Weixler στον Trebes
ότι δεν είχε στοιχεία εναντίον κάποιου άλλου στο χωριό,
ο διοικητής διέταξε να εκτελεστούν κι άλλοι.

Ήταν η πρώτη από πολλές ακόμη σφαγές και ολοκαυτώματα που θα ακολουθούσαν, όπως τον αφανισμό της Κανδάνου, ακριβώς την επομένη.

Το ναζιστικό έγκλημα στο Κοντομαρί καταγράφηκε φωτογραφικά, κυριολεκτικά καρέ – καρέ από τον στρατιωτικό φωτογράφο των Γερμανών αλεξιπτωτιστών, Φραντς – Πέτερ Βάιξλερ.

Το συγκλονισιτκό αυτό υλικό ήταν φυλαγμένο στα γερμανικά στρατιωτικά αρχεία της μεταπολεμικής, Ομοσπονδιακής (τότε) Γερμανίας μέχρι το 1980, όταν εντοπίστηκαν και δημοσιοποιήθηκαν για πρώτη φορά από τον δημοσιογράφο Βάσο Μαθιόπουλο. Χρειάστηκε μάλιστα δημοσιογραφική έρευνα χωριό το χωριό για να βρεθεί ο τόπος της τραγωδίας, αφού οι φωτογραφίες δεν τον ανέφεραν.

Τι απέγιναν όμως οι πρωταγωνιστές;
 
Ο φυσικός μακελάρης του Κοντομαρί, ο Τρέμπες, παρασημοφορήθηκε από τον Γκαίριγκ για τη ... «γενναιότητά» του (!), αλλά αργότερα σκοτώθηκε στην Νορμανδία.
 
Ο Στούντεντ συνελήφθη μετά τον πόλεμο από τους Βρετανούς και δικάστηκε, όχι όμως για εγκλήματα πολέμου κατά αμάχων, αλλά για κακομεταχείριση αιχμαλώτων πολέμου! Έτσι, καταδικάστηκε μόλις σε πέντε χρόνια φυλακή! Μάλιστα, το 1948 αποφυλακίστηκε για λόγους ... «υγείας»!

Ο  Γκέρινγκ καταδικάστηκε σε θάνατο, αλλά αυτοκτόνησε προτού εκτελεσθεί.

Κι ο φωτογράφος;

Ενώ είχε σαφείς εντολές να παραδώσει το φιλμ στου στους ανώτερους του, ο Βάιξλερ έστειλε αντίγραφα σε έναν φίλο του στην Αθήνα. Σύντομα απολύθηκε από το γερμανικό στρατό, ενώ λίγο αργότερα κατηγορήθηκε για ύψιστη προδοσία επειδή διέρρευσε το φωτογραφικό του αρχείο για τη σφαγή του Κοντομαρί και για το ότι βοήθησε 9 ανθρώπους να ξεφύγουν. Συνελήφθη από τη Γκεστάπο, καταδικάστηκε σε θάνατο, αλλά παρέμεινε στη φυλακή από τις αρχές του 1944 μέχρι το τέλος του πολέμου. 
Ο ρόλος του δε σταματά εδώ: στη δίκη της Νυρεμβέργης μετά τον πόλεμο, ο Βάιξλερ έδωσε και γραπτή μαρτυρία για τη σφαγή και τον ρόλο που έπαιξε σε ανάλογες ενέργειες κατά τη διάρκεια πολέμου ο Γκαίριγκ. 

Γιατί ενήργησε ο Βάιξλερ με αυτόν τον τρόπο; Ξέρουμε ότι ήταν το μόνο μέλος του Γερμανικού Στρατού που αντέδρασε στις εντολές εκτελέσεων στην Κρήτη. Αλλά οι πράξεις του ήταν κάτι περισσότερο από μια ένσταση. Γνωρίζουμε πως ήταν αφοσιωμένος Χριστιανός, και ήταν μέλος πολλών Καθολικών οργανώσεων πριν τον πόλεμο, ενώ μετά τη λήξη του πολέμου έγινε ενεργό μέλος του Χριστιανοδημοκρατικού κόμματος. 

Μπήκε στο κόμμα των Ναζί το 1933 αλλά αποβλήθηκε και συνελήφθη το 1934, κάτι που τον έκανε να είναι ιδιαίτερα ενεργός σε αντιναζιστικές ομάδες, χρησιμοποιώντας ως ντοκουμέντα τις φωτογραφίες του για να προκαλεί αντίθεση απέναντι στο ναζιστικό καθεστώς. Μετά τον πόλεμο επέστρεψε στο κρητικό χωριό όπου του έγινε υποδοχή σε ένα τοπικό καφενείο.

Δείτε καρέ - καρέ την αποτρόπαια πράξη