«Μοιάζουμε καμιά φορά» λέει ο παππούς Αιμιλιανός ο Σιμωνοπετρίτης , «με τους ανθρώπους που παντρεύονται μία κοπέλα για να την έχουν στο σπίτι για τις δουλειές, κι έχουν και μίαν άλλην για να την απολαμβάνουν.
Έτσι κι εμείς, έχουμε την Εκκλησία, τον Χριστόν, αλλά ευχαριστιόμαστε με το ένα και το άλλο».
Μετανοήσαμε τύποις, στα χαρτιά, έτσι κάπως συμφεροντολογικά, έχοντας τώρα τον Χριστό να μάς κάνει τα ρουσφέτια μας σε καμία απ’ τις δουλίτσες μας.
Δε ψάχνουμε απόλαυση σ’ Αυτόν, όχι βέβαια, έχουμε δικές μας απολαύσεις.
Κάναμε τον ίδιο τον Ιησού Χριστό, τον Υιό του Θεού και Θεό, κλητήρα μας, θυρωρό γενικών καθηκόντων, κουβαλητή του φακέλου του ρουσφετιού μας στη γραμματεία του 3ου ορόφου.
Ένας Χριστός για τις δουλειές μας.
«Ο φάκελος πήγε, Χριστέ; Α, μην αργήσει ξανά!»
{από την Βασιλική Παπαδημητρίου}
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου