Ένας οδοιπόρος είμαι Κύριε

Ένας οδοιπόρος είμαι, Κύριε
λυπήσου με,
καθώς στους δρόμους πορεύομαι της αγωνίας μου
και αιμάτινα κομμάτια
ο ιδρώς μου τρέχει
και τα δάκρυα
ποτίζουνε της προσδοκίας μου τα άνθη.

Ένας οδοιπόρος είμαι,
που μοιράζω τον Ήλιο
στις ψυχές που έχουνε
μέσα τους τη νύχτα.

Πλήθυνε, Κύριε, τις οδοιπορίες μου,
πλήθυνες τις αγωνίες,
για να νιώσω πιο πολύ
του χεριού Σου το άγγιγμα,
για ν' αγαπήσω πιο πολύ
τη γλυκιά οδύνη της αποστολής μου.

Η καρδιά μου
ας μοιραστεί κομμάτια αντίδωρο
στις ψυχές που πεινούν
και το δάκρυ μου
ας γίνει δροσοστάλαγμα
στους πονεμένους.

Μεθυσμένος είμαι από χαρά,
μεθυσμένος κι απ' το φως που μου χάρισες,
Σ' ευχαριστώ - Σ' ευχαριστώ!

Λάμπρος Ζαχαρής
(Θρησκευτική ανθολογία ποιήσεως, 1973)

|πρωτοδημοσιεύσαμε στις 22 Ιουνίου 2020.