* Δεν θρηνώ για την αγια-Σοφιά!

"Θρηνούμε για τη μετατροπή της αγια-Σοφιάς σε τζαμί. Είναι ήττα και συμφορά του Ελληνισμού"

Εγώ δεν συμφωνώ με όλα αυτά!
Κρατάω πάντα στη μνήμη μου τους τελευταίους στίχους από ένα ποντιακό μοιρολόι για την Άλωση:
 

Κι α–Γιάννες ο Χρυσόστομος κλαίει δερνοκοπάται.
Μην κλαις a-Γιάννε μου και μη δερνοκοπάσαι
Η Ρωμανία πέρασε η Ρωμανία πάρθεν
Η Ρωμανία κι αν πέρασε ανθεί και φέρει κι άλλο !

Δεν πτοούν τα φαινόμενα το λαό μας!
 

Η αγια-Σοφιά ό,τι κι αν κάνουν, θα είναι ναός του Θεού μας!
 

Ο Χριστός μας (η Σοφία του Θεού) αλλοίωσε την Ιστορία.
 

Όταν έχτιζαν το ναό παράγγειλαν από τα μοναστήρια να τους φέρουν λείψανα αγίων.
 

Πήραν μικρά κομματάκια από λείψανα και τα πέρασαν στα τούβλα!
 

Η αγια-Σοφιά δεν είναι χτισμένη μόνο με λάσπη και τούβλα, αλλά και με λείψανα αγίων! 

Όσες προσευχές κι αν κάνουν οι Μουσουλμάνοι, που κι αυτοί είναι λαός με καημούς και βάσανα κι ο Θεός τους λυπάται (ο Θεός δεν είναι μόνο των Ορθοδόξων!), θα περάσουν οι προσευχές και θα φιλτραριστούν από τα λείψανα των αγίων!
 

Θα μεταφραστούν στη γλώσσα της Ορθοδοξίας και θα φτάσουν στο Θεό σαν να είναι λόγια κρυπτοχριστιανών.
 

Δεν θρηνώ και δεν οδύρομαι!
 

Ό,τι κάνουν τώρα στην αγια-Σοφιά οφείλεται σε δικές μας αμαρτίες.
 

Δική μας η ευθύνη!
 

Αλίμονο αν δεν έπεφτε η Πόλη! 

Εξελίσσονταν ολοταχώς σε ένα city ευρωπαϊκό όπου οι αυτοκράτορες θυσίαζαν τους θησαυρούς του κράτους για να κάνουν γλέντια και επιδείξεις.

Οι βασίλισσες που παίρνανε από τη Δύση φέρνανε έθιμα δυτικά.

Είχαμε από την αυτοκράτειρα Ελένη την εισαγωγή του εθίμου της γιόστρας, αλληλοσκοτώνονταν οι ιππείς στην πίστα και οι άνθρωποι χειροκροτούσαν γύρω – γύρω, πράγματα άγνωστα σε μας …
 

Ήταν η χώρα που υπολόγιζε τα έσοδα από τους φόρους...
 

Έπρεπε η Κωνσταντινούπολη να πέσει για να μπορέσουν οι άνθρωποι να κάνουν το σταυρό τους, να επικαλεστούν τη βοήθεια του Θεού και να παρατάξουν 30.000 νεομάρτυρες μέσα στην Τουρκοκρατία (όλους Ορθοδόξους, κανέναν άλλης ομολογίας).
 

Μια τέτοια αγια-Σοφιά δεν καταλύεται ό,τι και να την κάνουν.
 

Ο Θεός δεν είναι ορατός και απτός στα χέρια των βαρβάρων.
 

Κυκλοφορεί και αγιάζει και στηρίζει τις ελπίδες των ανθρώπων από τζαμιά που ήταν πρώτα ορθόδοξοι ναοί. Γιατί κι άλλους ορθόδοξους ναούς έκαναν τζαμιά.
 

Το ότι προσπαθούν να καταγάγουν θριάμβους και να πετύχουν εντυπώσεις πάνω σε θρησκευτικά μνημεία των Ορθοδόξων δείχνει ότι δεν έχουν ιεροπρέπεια τα μνημεία τα δικά τους και προσπαθούν να τρυγήσουν την ιεροπρέπεια που εμπνέουν τα ορθόδοξα μνημεία.
 

Κάποτε πήγε ο άγιος Παΐσιος στην αγια-Σοφιά. Δεν χάζεψε, αλλά πήγε σε μια γωνιά και προσεύχονταν θερμά. Τον πήρε είδηση ένας φύλακας και του είπε: «Μέσα σε αυτό το κτίριο δεν επιτρέπει ο Κεμάλ κι αυτοί που συνεχίζουν το έργο του να γίνονται προσευχές κανενός θρησκευτικού δόγματος».

Ο άγιος Παΐσιος τον κοίταξε και του λέει: «Έλα εδώ» και τον πάει πίσω από μια κολώνα, όπου κάποιος είχε ουρήσει. Του λέει: «Αυτά τα επιτρέπει ο Κεμάλ;»

Του τόνισε δηλαδή, ότι εμείς αυτόν τον τόπο τον θέλουμε ιερό και παραμένει για μας ιερός.
 

Η πίστη έχτισε την αγια-Σοφιά!
 

Όταν χάθηκε η πίστη, έπαψε να μας στολίζει η αγια-Σοφιά και να μας τιμά.
 

Όταν γύρισαν μετά τη Σύνοδο της Φλωρεντίας οι επίσκοποι στην Κωνσταντινούπολη, ήρθαν μαζί τους και καρδινάλιοι ρωμαιοκαθολικοί, οι οποίοι επέβλεπαν τη Λειτουργία που γινόταν κατά το λατινικό δόγμα.
 

Ο βασιλιάς Ιωάννης κι ο διάδοχός του Κωνσταντίνος Παλαιολόγος ήταν Ουνίτες. Τι τη θέλαμε τέτοια Ορθοδοξία; Τέτοια Κωνσταντινούπολη; Τέτοια αγια-Σοφιά; Παραδομένη έξω από το δόγμα, για το οποίο θυσιάστηκαν εκατομμύρια Χριστιανοί;
 

Για να κυλήσει ένα δάκρυ μετάνοιας παρέδωσε ο Θεός την αγια-Σοφιά στα χέρια των Τούρκων. 

Δεν παρέδωσε όμως, την αγια-Σοφιά της ψυχής μας! 

Αυτήν μπορούμε να την κρατάμε και να μην την βλέπει κανείς.
 

Όποιος ακούει την καμπάνα την Κυριακή και γυρνάει πλευρό είναι προδότης και της αγια-Σοφιάς. Κάνει το αντίθετο από αυτό που συμβολίζει. Την περιφρονεί.
 

Όταν την περιφρονούν Χριστιανοί βαφτισμένοι, τι σημασία έχει αν την περιφρονούν άνθρωποι που την αγνοούν τελείως. 

Κι όμως! Κι αυτοί τρομοκρατήθηκαν από το σταυρό του τρούλου και τον έβγαλαν. Αν δεν είχε καμία σημασία, δεν θα τον έβγαζαν. Τους τρόμαζε!
 

Οι Τούρκοι κυκλοφόρησαν καρτ ποστάλ που στη θέση του σταυρού υπήρχε μια αγκινάρα! Δείγμα ήθους είναι αυτό. Το είδα με τα μάτια μου.
 

Να τιμούμε την «αγια-Σοφιά» της γειτονιάς μας! Και τότε κανείς δε μπορεί να αλλοιώσει τη σημασία που έχει η αγια-Σοφιά!
 

Αυτή η δύναμη δεν καταλύεται!
Η Ρωμανία κι αν πέρασε, ανθεί και φέρει κι άλλο!

Πηγή: https://www.facebook.com/konstantinosganotis/videos/318780326157898/