Τρίτη 13 Οκτωβρίου 2020

Από αυτό το σπίτι ξεκίνησε ο Παύλος Μελάς για να πολεμήσει για τη Μακεδονία



Δείτε απόψε, 13/10/2020 στις 8:30 το βράδυ 
την τελετή αποκατάστασης της ιστορικής οικίας
του Παύλου Μελά
μέσα από την ιστοσελίδα www.mod.mil.gr,
καθώς και στο κανάλι του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας στο YouTube.
Με μουσική του Σταμάτη Σπανουδάκη!

Ο Μακεδονομάχος Παύλος Μελάς δεν είχε κανένα πιεστικό λόγο να πάρει μέρος στον Μακεδονικό Αγώνα και να θυσιάσει τη ζωή του. Ο νεαρός αξιωματικός καταγόταν από τη μεγάλη και ιστορική οικογένεια των Μελάδων της Ηπείρου, μία από τις πιο ισχυρές στρατιωτικές και πολιτικές οικογένειες του Βυζαντίου. 
 
Το σπίτι του στην Κηφισιά, που ανακαινίστηκε πρόσφατα, επιβεβαιώνει ότι ο Μελάς όταν αποφάσισε να γίνει Μακεδονομάχος, άφησε πίσω του τις ανέσεις της μεγαλοαστικής ζωής. Ο πατέρας του, Μιχαήλ Μελάς, ήταν έμπορος στη Μασσαλία με μεγάλη περιουσία. Εκεί γεννήθηκε και ο Παύλος στις 29 Μαρτίου του 1870. Η μητέρα του Ελένη ήταν κόρη πλούσιου εμπόρου από την Οδησσό. Η οικογένεια του ήρθε στην Ελλάδα το 1874. Εγκαταστάθηκε σε ένα μεγαλοπρεπές κτίριο στην Πανεπιστημίου, όπου σήμερα στεγάζεται η Αθηναϊκή Λέσχη.

Έζησε ανέμελα τα παιδικά και νεανικά του χρόνια, τη στιγμή που οι περισσότεροι Έλληνες πάλευαν για την επιβίωση τους. Ο πατέρας του έγινε βουλευτής και δήμαρχος Αθηναίων. Η οικογένεια του ήταν από τις πιο σημαντικές της ελληνικής κοινωνίας. Απολάμβαναν βόλτες με την προσωπική τους άμαξα και σύχναζαν στην Αθηναϊκή Λέσχη, την οποία ίδρυσε ο πατέρας του Παύλου....

Το σπίτι στην Κηφισιά 

Ήταν η εξοχική κατοικία της οικογένειας Μελά στην Κηφισιά, που αποτελούσε δημοφιλές παραθεριστικό κέντρο της μεγαλοαστικής κοινωνίας των Αθηνών, τον 19ο αιώνα. Φιλοξένησε από το 1895 -τα τελευταία εννέα χρόνια της ζωή του- τον Παύλο Μελά, τη σύζυγό του Ναταλία –το γένος Δραγούμη- και τα δύο παιδιά τους, τον Μιχαήλ και τη Ζωή -μητέρα της κ. Ναταλίας Ιωαννίδη. 

Φωτογραφίες της εποχής, δείχνουν τον Παύλο Μελά να παίζει με τα παιδιά του, στην πίσω αυλή. Τα σχέδια της εξοχικής κατοικίας είχε κάνει ο ίδιος ο Παύλος Μελάς γράφοντας επάνω τους και ποιος θα έμενε σε κάθε δωμάτιο.
Η οικία Μελά πριν από την αποκατάσταση. Το 1982 κηρύχτηκε από το υπουργείο Πολιτισμού μνημείο αλλά αφέθηκε στην τύχη του και την φθορά του χρόνου...

Διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.mixanitouxronou.gr/rimazi-to-spiti-tou-pavlou-mela-stin-kifisia-pou-paratise-tin-athinaiki-aristokratia-gia-ton-makedoniko-agona-to-telefteo-sigkinitiko-gramma-sti-gineka-tou-prin-pesi-nekros/
Η οικία Μελά πριν από την αποκατάσταση. Το 1982 κηρύχτηκε από το υπουργείο Πολιτισμού μνημείο αλλά αφέθηκε στην τύχη του και την φθορά του χρόνου...

Διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.mixanitouxronou.gr/rimazi-to-spiti-tou-pavlou-mela-stin-kifisia-pou-paratise-tin-athinaiki-aristokratia-gia-ton-makedoniko-agona-to-telefteo-sigkinitiko-gramma-sti-gineka-tou-prin-pesi-nekros/
Η οικία Μελά πριν από την αποκατάσταση.
Το 1982 κηρύχτηκε από το υπουργείο Πολιτισμού μνημείο
αλλά αφέθηκε στην τύχη του και την φθορά του χρόνου.

Η αποκατάσταση της οικίας έγινε με ακρίβεια χάρη στα σχέδια που υπήρχαν, το πλούσιο φωτογραφικό υλικό, αλλά και τη ζωντανή μαρτυρία της εγγονής του Ναταλίας Ιωαννίδη, που περνούσε τα καλοκαίρια της στο σπίτι της γιαγιάς, μαζί με τον αδελφό της. Η κ. Ιωαννίδη δώρισε την οικία Παύλου Μελά στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας. 

Η αποκατάστασή της, μετά από τις κατά νόμον εγκρίσεις από τα αρμόδια όργανα του υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού, υλοποιείται χάρη στη γενναία χορηγία του Δραμινού, Άρη Θεοδωρίδη. Η οικία Μελά μετά την αποκατάσταση πέρασε στη δικαιοδοσία στη Σχολή Ευελπίδων.

Τα νεανικά χρόνια του Μελά 

Στα 22 του χρόνια θα γίνει μέλος μιας εξίσου αριστοκρατικής οικογένειας. Της οικογένειας Δραγούμη. Πεθερός του γίνεται ο μετέπειτα πρωθυπουργός της Ελλάδος Στέφανος Δραγούμης και κουνιάδος του ο υποπρόξενος Ίων Δραγούμης. Ο Παύλος Μελάς ήταν τρισευτυχισμένος. Απολάμβανε καντάδες και ρομαντικούς περιπάτους με τη γυναίκα του Ναταλία. Πέρναγε τον ελεύθερο χρόνο του με τα δύο του παιδιά που υπεραγαπούσε. Το Μιχάλη ή Μικέ, όπως τον φώναζαν χαϊδευτικά και τη Ζωή ή Ζέζα. 
Λάμβανε μέρος στις πιο περιζήτητες κοσμικές εκδηλώσεις της Αθήνας. Κι όμως άφησε αυτή την τρυφηλή και χαρισματική ζωή για να γίνει αντάρτης, σε κακοτράχαλα βουνά που δεν είχε ξαναπατήσει. Δεν λύγισε ούτε τη στιγμή που ο γιος του έκλαιγε απαρηγόρητα, παρακαλώντας τον να μη φύγει. Σε ένα γράμμα που έγραψε στη σύζυγό του ανέφερε: 
 
Αν το αίμα ενός επιφανούς Έλληνα βάψει τη μακεδονική γη,
σύσσωμο το έθνος θα εγερθεί
και η Μακεδονία θα σωθεί ...


Οι λόγοι που τον έκαναν αντάρτη 

Στα οκτώ του χρόνια ανακαλύπτει στο υπόγειο του σπιτιού του ξύλινες κάσες γεμάτες όπλα. Ο πατέρας του του εξήγησε ότι τα συγκέντρωνε για να τα στείλει κρυφά στους επαναστάτες της Κρήτης. Δεν ήταν η πρώτη φορά που ο μικρός Παύλος, άκουγε με θαυμασμό τον πατέρα του να μιλά για επανάσταση για τις κακουχίες του ελληνισμού και για το μέλλον της Ελλάδας. Σκεφτόταν ότι όταν μεγαλώσει θα γίνει στρατιωτικός για να πολεμήσει για την πατρίδα του. Το 1886 έγινε δεκτός στη Σχολή Ευελπίδων. Μόλις αποφοίτησε το 1892, παντρεύτηκε αμέσως. Η σχέση του με την οικογένεια Δραγούμη τον επηρέασε βαθύτατα. Εκείνοι κατάγονταν από την περιοχή της Καστοριάς. Τους απασχολούσε ιδιαίτερα η τύχη της Μακεδονίας. Εκείνη την εποχή ήταν οθωμανική επαρχία και οι συνεχείς επιθέσεις των Βουλγάρων κομιτατζήδων ταλαιπωρούσαν τον ελληνικό πληθυσμό. Ο Μελάς άρχισε να σκέφτεται, όπως και άλλοι αξιωματικοί, ότι κάτι πρέπει να γίνει. Το 1897 λαμβάνει μέρος στον ελληνοτουρκικό πόλεμο, όπου η Ελλάδα μετά την ήττα της αναγκάζεται να συνθηκολογήσει με τους Τούρκους. Τους αποζημιώνει και χάνει εδάφη που είχε κερδίσει από την ελληνική επανάσταση. Απογοητευμένος από αυτές τις εξελίξεις, γίνεται με ενθουσιασμό ένα από τα ιδρυτικά μέλη του Μακεδονικού Κομιτάτου.

Η οργάνωση του Μακεδονικού Αγώνα 

Σκοπός αυτής της οργάνωσης ήταν να προετοιμάσει την αντίδραση του ελληνικού πληθυσμού της Μακεδονίας απέναντι στις θηριωδίες των Βουλγάρων κομιτατζήδων. Έτσι, τον Φεβρουάριο του 1904 ο Μελάς, μετά από κυβερνητική εντολή, μεταβαίνει κρυφά στη Μακεδονία. Τον συνόδευσαν άλλοι τρεις αξιωματικοί, μεταξύ των οποίων και ο εγγονός του Κολοκοτρώνη. Γύρισε πίσω απογοητευμένος, καθώς διαπίστωσε πως δεν υπήρχε διάθεση για αντίσταση. Δεν το έβαλε όμως κάτω. Τον Ιούλιο ξαναπήγε. Αυτή τη φορά μεταμφιέστηκε σε ζωέμπορα, με το όνομα Πέτρος Δέδες. Κατάφερε να έρθει κοντά με τον ελληνικό πληθυσμό της περιοχής, λόγω του χαρισματικού χαρακτήρα του. Τους μίλησε, έκανε τις σωστές επαφές και τους έπεισε ότι η ελευθερία δεν χαρίζεται. Πλέον, το έδαφος είχε προετοιμαστεί κατάλληλα. Ο νεαρός ανθυπολοχαγός του πυροβολικού με το επιχειρησιακό όνομα Καπετάν Μίκης Ζέζας, οργανώνει αντάρτικο σώμα στην τουρκοκρατούμενη Μακεδονία. Προσπαθούσε με ανταρτοπόλεμο, καθώς δεν είχε στρατό στη διάθεση του, να προστατεύσει τους ντόπιους από τους Βούλγαρους, δηλώνοντας το παρών της ελληνικής πολιτείας, η οποία επισήμως δεν ήξερε τίποτα. 
 
Στις 12 Οκτωβρίου του 1904, ο Παύλος Μελάς φθάνει με τους άνδρες του έξω από τη Στάτιτσα – σημερινό χωριό Μελάς – της Καστοριάς. Έπειτα από μια δύσκολη αναμέτρηση στον Πολυπόταμο Νερέτ, έψαχνε ένα ήσυχος μέρος για να ξεκουραστεί με τους αντάρτες του. Για κακή του τύχη το χωριό διέθετε οργανωμένο βουλγαρικό πυρήνα. Έτσι, ο κομιτατζής Μήτρος Βλάχος τον πρόδωσε στις τουρκικές αρχές και την επόμενη μέρα ο Παύλος Μελάς, μετά από σκληρή μάχη, έπεσε νεκρός από τούρκικο βόλι στις 13 Οκτωβρίου 1904.
 

Τάφηκε πέντε φορές!

Όπως πληροφορούμαστε από την επιστολή του δάσκαλου Βασιλείου Αγοραστού προς τον Ίωνα Δραγούμη, ο Μελάς ετάφη προσωρινά σε ασφαλές μέρος της Στάτιστας, προκειμένου η σορός να μην πέσει στα χέρια του εχθρού. Οι συμπολεμιστές του έστειλαν μεταμφιεσμένο άνδρα στη Στάτιστα για να παραλάβει κρυφά και να μεταφέρει στο Πισοδέρι το σώμα του. 
 
Ενώ ο απεσταλμένος έχει αρχίσει την εκταφή του νεκρού, μαθαίνουν ότι τουρκικό απόσπασμα φτάνει στο χωριό. Τότε ο άντρας αποφασίζει να κόψει το κεφάλι του Μελά και να το πάρει μαζί του μέσα στο σακίδιο. Η κεφαλή του Μελά ενταφιάστηκε στο παρεκκλήσι της Αγίας Παρασκευής στο Πισοδέρι στις 18 Οκτωβρίου 1904. 
 
Από εκεί με μυθιστορηματικό τρόπο και παρέμβαση του Μητροπολίτη Καστοριάς έφτασε και ενταφιάστηκε στην Καστοριά. Η μαρτυρία του Μητροπολίτη Γερμανού Καραβαγγέλη για την γυναίκα του Μελά συγκλονίζει: 
«Η κυρία Μελά είχε ζητήσει να φέρουν το κεφάλι του, που ήταν θαμένο στο Πισοδέρι. Έστειλα λοιπόν μέσω Φλωρίνης στο Πισοδέρι τον έμπιστο μου Ζησιάδη με τη θήκη της μίτρας μου για να βάλη σ’ αυτή το κεφάλι και να το φέρη στη Μητρόπολι. Επειδή όμως ήταν ύποπτος στους Τούρκους ο Ζησιάδης. τον έπιασαν στη Φλώρινα και τον έριξαν στις φυλακές. Τότε κατ’ εντολήν του ο γραμματέας της Μητροπόλεως Φλωρίνης πήγε στο Πισοδέρι, πήρε το κεφάλι και το έφερε στην Καστοριά. Η κυ­ρία Μελά όμως από τη συγκίνησί της δε θέλησε να δη το κεφάλι μ’ όλο που είχε αμφιβολίες αν αληθινά το κεφάλι ήταν του Μελά. Και για να το εξακρίβωση έκανε τούτο. Είπε στην αδερφή μου Αφροδίτη ότι ο Μελάς είχε ένα δόντι χρυσό και παρεκάλεσε να ιδή αυτή αν και το κρανίο το είχε. Η αδελφή μου πήγε, κύταξε, είδε ότι είχε τρία χρυσά δόντια και της είπε την αλήθεια. Τότε πια πείστηκε πως ήταν το κεφάλι του Μελά, γιατί πραγματικά είχε τρία χρυσά δόντια κι όχι ένα και ξέσπασε σε λυγμούς. Έγινε η ανακομιδή σ’ ένα κιβώτιο, όπου βάλαμε τα κόκκαλα και το κεφάλι και μαζί χώμα από τον οικογενειακό του τάφο και διάφορα ενθύ­μια των παιδιών του και δικά της, που έφερε μαζί της η κυρία Μελά. Το μνημόσυνο έγινε πάνδημο και σ’ αυτό ήταν παρών και ο Τούρκος αξιωματικός. Η ημέρα ήταν πολύ πένθιμη. Η κυρία Μελά μέσα στην εκκλησία εκράτησε στάσι αντρική και μόνον άμα επιστρέψαμε στη Μητρόπολι εξέσπασε σε κλάμματα. Τη νύχτα του μνημόσυνου άνοιξα ένα τετράγωνο τάφο εμπρός στην Αγία Τράπεζα και εκεί αποθέσαμε τα ιερά λείψανα. Έπειτα έβαλα μια τετράγωνη πλάκα από πάνω, την εσφράγισα με τσιμέντο κι έμειναν εκεί περιμένοντας την ημέρα της απελευθερώσεως της Μακεδονίας, που ευτυχώς δεν άργησε να έρθη και μένουν, νομίζω, ακόμα και σήμερα εκεί κοντά στον τόπο του ηρωικού θανάτου του. 
 
Σαράντα έξι χρόνια αργότερα, το 1950, το σκήνωμα και η κεφαλή του μεγάλου Μακεδονομάχου μεταφέρθηκαν από το δάπεδο της Αγίας Τράπεζας και ενταφιάστηκαν εντός του παρεκκλησίου των Ταξιαρχών και εκεί παραμένουν. 
 
Σώμα και κεφαλή ετάφησαν συνολικά πέντε φορές, αλλά ο Μελάς έγινε το κορυφαίο σύμβολο του Μακεδονικού Αγώνα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου