Λέγεται για πολλούς μάρτυρες ότι γνώριζαν από πριν την ημέρα πού επρόκειτο να δεχθούν τον στέφανο του μαρτυρίου, ή από αποκάλυψη ή από λόγια κάποιου συντρόφου τους και την παραμονή δεν έτρωγαν τίποτε.
Αλλ’ από το βράδυ έως το πρωί έμεναν άγρυπνοι σε προσευχή, δοξάζοντας τον Θεό με ψαλμούς και ύμνους και ωδές πνευματικές, με χαρά και αγαλλίαση περίμεναν την ώρα εκείνη, σαν άνθρωποι έτοιμοι για τους γάμους, ελπίζοντας να συναντήσουν το ξίφος σε κατάσταση προσευχής.
Κι’ εμείς λοιπόν πού προσκληθήκαμε στο αόρατο μαρτύριο, για να δεχθούμε τους στεφάνους του αγιασμού, ας αγρυπνήσομε, ώστε ποτέ να μη δοθεί σε κάποιο μέλος ή μόριο του σώματος μας σημείο αρνήσεως της πίστεως στους εχθρούς μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου