Γιατί αυτοί και όχι εμείς;

Ένα κοριτσάκι κρατάει τον ορό για την άρρωστη μητέρα της
που είναι ξαπλωμένη ανάμεσα στα σκουπίδια,
χωρίς φαγητό, χωρίς νερό, χωρίς τους στοιχειώδεις κανόνες υγιεινής.
Δεν υπάρχει το σιδερένιο άγκιστρο για να κρατάει ψηλά το πλαστικό δοχείο με τον ορό.
Και το μικρό κοριτσάκι κάθεται ατέλειωτες ώρες όρθιο.
Για να βοηθήσει τη μητέρα της, το μοναδικό άνθρωπο που της έχει απομείνει
(κάπου, κάποτε στον πλανήτη μας, 21 αιώνες μετά τη Γέννηση του Θεανθρώπου)

 Έχετε σπίτι;

Υπάρχουν όμως, εκατομμύρια πτωχών που κρυώνουν,
που δεν έχουν στέγη, καταφύγιο ...

Είσθε άρρωστοι;
Ο γιατρός τρέχει κοντά σας;

Υπάρχουν 700 εκατομμύρια ανθρωπίνων πλασμάτων
που δεν αντίκρισαν ποτέ γιατρό ...

... Κι αυτοί οι αριθμοί είναι ο ισολογισμός
ενός "πολιτισμένου" αιώνος.

Ραούλ Φολερώ, 1942 (!)

Πηγή: Μοναδική αλήθεια η αγάπη,
Εκδ. Κιβωτός, 1972

***

Τι άλλαξε σχεδόν 60 χρόνια μετά;

Όταν ο βομβαρδισμός των εικόνων και των πληροφοριών
που μας παρέχει το ίντερνετ
θα μας κάνει να τα ξεχάσουμε όλα αυτά,
όταν το κρέας θα μοσχομυρίζει από την κουζίνα,
όταν ...
όταν ...
ας σκεφτούμε ένα, μόνο ένα!
σωματείο/φορέα που δραστηριοποιείται
στην ανακούφιση αναγκεμένων αδελφών
εντός ή εκτός Ελλάδας.
Κι ας κάνουμε το αυτονόητο!

Όχι σαν υποχρέωση,
αλλά ως ανάγκη!