Αδελφε μου θα διαφωνήσω λίγο μαζί σου. Κατά την διδασκαλία των αγίων Πατέρων, όταν ο άνθρωπος εισέλθη στην μετάνοια, στο στάδιο της καθάρσεως, συνεχώς εξελίσσεται. Δεν παραμένει ίδιος. Η Πνευματική ζωή κατορθώνεται οχι από εμάς, αλλά από το Άγιο Πνεύμα, απο την Τριαδική Θεότητα η οποία εργάζεται εντός μας όταν εμείς της το επιτρέψουμε. Της το επιτρέπουμε δε όταν πιστέψουμε δηλ. όταν Την εμπιστευτούμε. Τότε θα πάρουμε τα λόγια του Χριστού μας σαν οδηγίες για την ζωή μας. Τότε θα μετανοήσουμε αφού αυτός ειναι ο πρώτος λόγος του Κυρίου Μας: «Μετανοεῖτε ἤγγικε γάρ ἡ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν». Η μετάνοια θα μας οδηγήσει στην ειλικρινή εξομολόγηση κ θα αρχίσει η πνευματική ζωή. Η ταπείνωση κ η αγάπη θα αρχίσουν να βλαστάνουν μέσα μας κ να αυξάνωνται παράλληλα με τις αλλες αρετές. Ο Άγιος Παϊσιος δε λέγει : Υπάρχουν τρία στάδια (στην πνευματική ζωή). Στο πρώτο στάδιο, ο Θεός δίνει καραμέλες και σοκολάτες, γιατί βλέπει την ανάγκη και την αδυναμία της ψυχής. Στο δεύτερο, παίρνει λίγο την Χάρη Του για παιδαγωγία, για να καταλάβει ο άνθρωπος, ότι χωρίς την βοήθειά Του δεν μπορεί να κάνει το παραμικρό, ώστε να ταπεινωθεί και να αισθανθεί την ανάγκη να καταφύγει σ' Αυτόν. Και το τρίτο στάδιο, είναι μια μόνιμη και σταθερή καλή πνευματική κατάσταση.
Μήπως "ο ποιητής εννοεί" ότι όταν ανεβαίνουμε επαγγελματικά, κοινωνικά κλπ καλό είναι να παραμένουμε όπως ήμασταν πριν; Με άλλα λόγια μήπως εννοεί ότι καλό είναι να μην "αλλάζει η καρέκλα τον άνθρωπο", όπως λέει ο θυμόσοφος λαός μας; Λέω ...
Αγαπητή μου ΣτεφαΝία, Το απόφθεγμα από μόνο του δεν αναιρεί το γεγονός πως εμείς από μόνοι μας, ούτε ένα μικρό σκαλάκι δε θα μπορούσαμε να ανεβούμε, όπως σωστά λες, εάν εμείς οι ίδιοι δε ζητούσαμε τη βοήθειά Του. Σε αντίθετη μάλιστα περίπτωση, εάν θεώρουμε πως η άνοδος μας, σε οποιοδήποτε τομέα, οφείλεται μόνο στη δική μας προσπάθεια και αξία, τότε η άνοδος δε θα κρατήσει για πολύ και η πτώση θα είναι σίγουρη. Ειδικά, εάν ανεβαίνοντας κιόλας, πιστέψουμε τόσο πολύ σε μας που τα μυαλά μας θα αρχίσουν να παίρνουν αέρα και γεμάτοι πια με έπαρση, ξεχάσουμε τον δειλό και ταπεινό και απλό και γλυκό εαυτό που είχαμε όταν πατούσαμε το σκαλί το πρώτο. Αλλιώς, όπως λες και συ, θα γκρεμοτσακιστούμε..
Αδελφε μου θα διαφωνήσω λίγο μαζί σου. Κατά την διδασκαλία των αγίων Πατέρων, όταν ο άνθρωπος εισέλθη στην μετάνοια, στο στάδιο της καθάρσεως, συνεχώς εξελίσσεται. Δεν παραμένει ίδιος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Πνευματική ζωή κατορθώνεται οχι από εμάς, αλλά από το Άγιο Πνεύμα, απο την Τριαδική Θεότητα η οποία εργάζεται εντός μας όταν εμείς της το επιτρέψουμε. Της το επιτρέπουμε δε όταν πιστέψουμε δηλ. όταν Την εμπιστευτούμε. Τότε θα πάρουμε τα λόγια του Χριστού μας σαν οδηγίες για την ζωή μας. Τότε θα μετανοήσουμε αφού αυτός ειναι ο πρώτος λόγος του Κυρίου Μας: «Μετανοεῖτε ἤγγικε γάρ ἡ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν». Η μετάνοια θα μας οδηγήσει στην ειλικρινή εξομολόγηση κ θα αρχίσει η πνευματική ζωή. Η ταπείνωση κ η αγάπη θα αρχίσουν να βλαστάνουν μέσα μας κ να αυξάνωνται παράλληλα με τις αλλες αρετές.
Ο Άγιος Παϊσιος δε λέγει : Υπάρχουν τρία στάδια (στην πνευματική ζωή). Στο πρώτο στάδιο, ο Θεός δίνει καραμέλες και σοκολάτες, γιατί βλέπει την ανάγκη και την αδυναμία της ψυχής. Στο δεύτερο, παίρνει λίγο την Χάρη Του για παιδαγωγία, για να καταλάβει ο άνθρωπος, ότι χωρίς την βοήθειά Του δεν μπορεί να κάνει το παραμικρό, ώστε να ταπεινωθεί και να αισθανθεί την ανάγκη να καταφύγει σ' Αυτόν. Και το τρίτο στάδιο, είναι μια μόνιμη και σταθερή καλή πνευματική κατάσταση.
ΣτεφαΝία ΣτέΦη
Μήπως "ο ποιητής εννοεί" ότι όταν ανεβαίνουμε επαγγελματικά, κοινωνικά κλπ
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλό είναι να παραμένουμε όπως ήμασταν πριν;
Με άλλα λόγια
μήπως εννοεί ότι καλό είναι να μην "αλλάζει η καρέκλα τον άνθρωπο",
όπως λέει ο θυμόσοφος λαός μας;
Λέω ...
Αγαπητή μου ΣτεφαΝία,
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο απόφθεγμα από μόνο του δεν αναιρεί το γεγονός πως εμείς από μόνοι μας, ούτε ένα μικρό σκαλάκι δε θα μπορούσαμε να ανεβούμε, όπως σωστά λες, εάν εμείς οι ίδιοι δε ζητούσαμε τη βοήθειά Του. Σε αντίθετη μάλιστα περίπτωση, εάν θεώρουμε πως η άνοδος μας, σε οποιοδήποτε τομέα, οφείλεται μόνο στη δική μας προσπάθεια και αξία, τότε η άνοδος δε θα κρατήσει για πολύ και η πτώση θα είναι σίγουρη. Ειδικά, εάν ανεβαίνοντας κιόλας, πιστέψουμε τόσο πολύ σε μας που τα μυαλά μας θα αρχίσουν να παίρνουν αέρα και γεμάτοι πια με έπαρση, ξεχάσουμε τον δειλό και ταπεινό και απλό και γλυκό εαυτό που είχαμε όταν πατούσαμε το σκαλί το πρώτο.
Αλλιώς, όπως λες και συ, θα γκρεμοτσακιστούμε..