Δευτέρα 22 Φεβρουαρίου 2021

Ο καθωσπρεπισμός (και η δική μας ευκαιρία...)


*  Τεράστια για μας η ευκαιρία να δούμε, όσα σοφά μας λέει ο π.Δαμιανός.

Τώρα. Όχι "από Δευτέρα"...

Καιρός μετανοίας ξεκίνησε...

Και να τα δούμε όχι επιφανειακά, αλλά να τα εξετάσουμε ένα προς ένα.

Και αν δεν μπορούμε να τα συνειδητοποιήσουμε από μόνοι μας, ας βρούμε το θάρρος να ρωτήσουμε τους κοντινούς μας ανθρώπους.

Και να τους παρακαλέσουμε, αφού μας αγαπάνε, να μας πουν την αλήθεια.

Χωρίς μάσκες. 

Και αφού εξακριβώσουμε με ειλικρίνεια, το που καθρεφτίζεται μέσα σε αυτά ο εαυτούλης μας,

ας ξεκινήσουμε με γενναιότητα το κρισιμότερο έργο: το ξερίζωμα...

Και ας είναι αυτό το έργο η αρχή της αλλαγής μας.

Καλή μας μετάνοια!

                                                                                                                                  Με αγάπη Χριστού. 

                                                                                                                              ~ από τον "αμφ." & τους "συν αυτώ"...

Ο καθωσπρεπισμός, 
η τελειομανία, 
η ηθικολογία, 
η αλαζονική ατσαλακωσιά της εικόνας μας, 
η έλλειψη κατανόησης, 
η τσιγγουνιά στον εναγκαλισμό, 
η ψυχρότητα του βίου από τα ανεξέλεγκτα πάθη μας, 
η υποκρισία, 
η αναισθησία, 
ο δόλος και η πονηρία, 
που ενστερνιζόμαστε κι ας μη το παραδεχόμαστε ποτέ, 
αφαιρούν από την καρδιά μας τη δροσοβόλα ομορφιά 
του μυστηρίου της ζωής. 
Και πόσο δίκιο έχουν, μετά, να μας βαριούνται τα παιδιά μας! 
Μη το κουράζουμε άλλο· 
Δίχως Χάρη Θεού, δεν εμπνέουμε και δεν πείθουμε κανέναν!

  π.Δαμιανός

2 σχόλια:

  1. .. και πόσο δίκαιο έχουν τα παιδιά μας, μετά, να μας μιμούνται. Τα αχαλίνωτα πάθη μας, τη μεγαλομανία μας, την εγωπάθεια και την ανηθικότητά μας, την ανύπαρκτη πίστη μας. Κι όταν πια ψηλώσει ο νους τους, το παιχνίδι είναι ήδη τελειωμένο. Ο Χρόνος, που δε σφάλλει ποτέ, θα φανερώσει πόσο λάθος παίχτηκε το παιχνίδι της ανατροφής τους, πόσο δεν τηρήθηκε κανένας κανόνας του παιχνιδιού και πόσο οι πρόσκαιρα νικητές, γονείς και παιδιά, γκρεμίζονται παταγωδώς από το πιο ψηλό βάθρο της επιτυχίας, της επαγγελματικής και κοινωνικής καταξίωσης, εκεί που πιο κάτω δεν πάει. Και ίσως, τότε μόνο, γονείς και παιδιά, να αναρωτηθούν τι έφταιξε.
    Και είναι αυτό που λέτε π. Δαμιανέ,
    Χωρίς Θεό θα έρθει σίγουρα η πτώση, η καταστροφή. Και η γνωριμία με Αυτόν είναι η πιο πολύτιμη προίκα που ένας γονέας θα αφήσει στα παιδιά του. Γιατί, η "Προίκα" αυτή θα καθορίσει τον χαρακτήρα και τη ζωή και τη σωτηρία τους.
    Χωρίς Θεό, ο νους ψηλώνει για να γκρεμοτσακιστεί. Μήπως έτσι, έστω και αργά, τον σκεφτεί λιγάκι..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αχ, αυτή η "προίκα" που αφήνεται στα παιδιά...
    Πολύ σας ευχαριστούμε για το ιδιαιτέρως εύστοχο σχόλιο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή