“Λάμπεις δια της απουσίας σου!”

 

“Λάμπεις δια της απουσίας σου!”
μου είπε ένας φίλος καρδιακός
την ώρα που κατεβάζαμε το -πού να θυμάμαι ποιο
ποτηράκι…

Τώρα, να παρεξηγηθώ
ή να το πάρω πάνω μου!

Δε βαριέσαι…
Ωραίο είναι, να είσαι για κάποιους πολύτιμος,
έστω κι έτσι!

Να σε αναζητούν, έστω και πρόσκαιρα
φευγαλέα έστω…

Να έχεις αφήσει, κάπου, ένα χνάρι
κάτι μικρό, κάτι, ό,τι!

Που θα σε ξεχωρίσει από τον "χαμό"
στα μάτια του όποιου σε τιμάει…

“Τι ματαιοδοξία!”
θα πει κάποιος…

Αλλά δεν είναι έτσι…

Μεγάλο πράγμα, τιμή μεγάλη
να σε ζητάει ανθρώπου η ψυχή!

Να τη δροσίσεις, μ’ αυτήν την αύρα του πρωινού
που σε κανέναν δεν χρωστά
και τίποτε δεν χρεώνει…

Έστω, για λίγο…

Για όσο μένει ανοιχτή η καρδιά
πριν ξανοιχτεί και πάλι στα σκοτάδια της…

Ίσα, που, για να μην χαθεί…

…..

Μεγάλη η τιμή…

...

ΠΑΥΛΟΣ ΛΙΑΡΟΥΤΣΟΣ 

πηγή