Όταν Σε βλέπω εκεί ψηλά με χέρια ανοιγμένα, με την πληγή στα σπλάχνα σου με άκρα λαβωμένα...
Να με αγκαλιάζεις Σε θωρώ παρά τα σφάλματα μου, με αγάπη ανυπόκριτη για όλα τα πλάσματα Σου...
Είν'η αγκαλιά Σου Άνοιξη, βάλσαμο στην καρδιά μου, μες στον χειμώνα της ψυχής μέσα στην παγωνιά μου...
Είσαι ηλιαχτίδα, είσαι Φως, είσαι η χαρά του κόσμου...
Είσαι για μένα οδηγός, είσαι ο πλαστουργός μου... Κι όταν το δάκρυ μου καυτό στέλνεις της μετανοίας... Εσύ είσαι η ελπίδα μου ΕΣΥ κι η βακτηρία...
Δείξον εμοί τα πάθη μου, στείλε το έλεος Σου, πρεσβείαις των Αγίων Σου και της γλυκιάς Μητρός σου! Δος μοι ανάπαυση Αγαθέ, πλύνον με δακρυσί μου, κάθαρον την ψυχή Χριστέ, σώσον με τη Βουλή Σου!
(από την "μικρούλα" Γ.Σ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου