* Από κάποιους θεωρείται ως βασική (ίσως και μόνη) προϋπόθεση για να γίνει κάποιος Ιερέας, το να είχε καλή σχέση με την Εκκλησία και να ήταν "καλό παιδί"... Αρκεί αυτό;

                          " ... Αρκεί όμως αυτό ως προϋπόθεση;  

                            Αν λείπει η ταπείνωση, αρκεί το πτυχίο; 

Αν λείπει η διάκριση, αρκεί το μεταπτυχιακό; 

Αν λείπει η ασκητική, αρκεί το διδακτορικό; "

                      

Η ψυχική κατάσταση που βιώνει ένας ιερωμένος, 

που περνάει Συνοδικό Δικαστήριο είναι ιδιαίτερα φορτισμένη. 

Ο λόγος είναι πως ο κληρικός αυτός συνήθως θα βιώσει 

δύο δικαστήρια, το κοσμικό με τις ποινές του 

και το εκκλησιαστικό με την απόρριψη

(ανάξιος για συνέχιση της Ιερωσύνης που του χαρίστηκε). 

Η κατάσταση αυτή εκτροχιάζεται όταν το πρόσωπο αυτό δεν είναι ψυχικά υγιές.

Η Εκκλησία μας, έχει καθιερώσει αυστηρούς κανόνες για την επιλογή των ιερωμένων καθώς δεν πρόκειται για απλούς εργαζομένους στους κόλπους της Εκκλησίας, αλλά για πνευματικούς ηγέτες που καλούνται να διακονήσουν τον άνθρωπο οδηγώντας τον προς τη σωτηρία της ψυχής του, τον Παράδεισο.

Όταν ο Ιερωμένος αδυνατεί να ρυθμίσει την ισορροπία στην ίδια του την ζωή, πώς θα αναλάβει να καθοδηγήσει τις ζωές άλλων και μάλιστα όταν πρόκειται για μια αιωνιότητα; 

Πώς θα διαχειριστεί σοβαρά κοινωνικά θέματα;

Ο Άγιος Παΐσιος και άλλοι άγιοι και μεγάλοι πατέρες της Εκκλησίας, απέρριπταν την ιδέα να χειροτονηθούν Ιερείς, θεωρώντας τον εαυτό τους ανάξιο για τόσο μεγάλη ευθύνη. Σήμερα οι νέοι μας νομίζουν πως είναι κατάλληλοι, μόνο και μόνο, 

επειδή είχαν σχέση με την Εκκλησία και ήταν καλά παιδιά. 

Αρκεί όμως αυτό ως προϋπόθεση; 

Αν λείπει η ταπείνωση, αρκεί το πτυχίο; 

Αν λείπει η διάκριση, αρκεί το μεταπτυχιακό; 

Αν λείπει η ασκητική, αρκεί το διδακτορικό; 

Η αγάπη, η αφιλοχρηματία, η ευσπλαχνία, η εν-συναίσθηση δεν είναι και αυτά χαρίσματα απαραίτητα για το συγκεκριμένο ύψιστο λειτούργημα του ιερέως που πρέπει να αναζητηθούν;

Κι όμως, παρότι υπάρχουν ιεροί κανόνες, κάποιοι Επίσκοποί μας, από την καλή τους την καρδιά, από την αγωνία τους να καλύψουν κενές εφημεριακές θέσεις κτλ. 

προβαίνουν σε χειροτονίες, πολλές φορές, 

παρακάμπτοντας συνηθέστερα τους παρακάτω κανόνες.

- Να έχει νόμιμη ηλικία 

(25 Διάκος, 30 Πρεσβύτερος, 35 Επίσκοπος).
- Να διακρίνεται για την ορθόδοξη πίστη του.
- Να είναι αρτιμελής και να μην πάσχει ψυχικώς.

Για λόγους οικονομίας ίσως το πρώτο να μην είναι τόσο σοβαρό ειδικά αν έχουμε εξαιρετικά χαρισματικούς ανθρώπους που ξεχωρίζουν για την πνευματικότητά τους. 

Για να το καθιέρωσε όμως η Εκκλησία, 

κάποιος λόγος θα υπάρχει. 

Η ωριμότητα...εγκεφαλική, ψυχική και πνευματική.

Το μεγαλύτερο σφάλμα κατά την ταπεινή μου άποψη είναι πως σήμερα απουσιάζει η εξονυχιστική εξέταση του ενδιαφερομένου. 

Στην διαδικασία αυτή δεν χρειάζονται επιφανειακή ευγένεια και ντροπές. 

Εδώ διακινδυνεύουμε ανθρώπινες ψυχές, 

που κρέμονται από τον λαιμό του ιερέως

(αυτό συμβολίζουν και τα κρόσσια στο πετραχήλι).

Όπως έγινε και η επιλογή των πρώτων επτά διακόνων...

Εκείνοι που αναλαμβάνουν την ευθύνη της χειροτονίας του υποψηφίου “εξετάζειν πρότερον χρη του χειροτονουμένου τον βίον, είθ’ ούτω καλείν επ’ αυτόν την χάριν του Αγίου Πνεύματος”. 

Όπως έκαναν οι άγιοι Απόστολοι προκειμένου να εκλέξουν τους επτά διακόνους. 

Κάλεσαν το πλήθος των πιστών και τους είπαν· 

“Επισκέψασθε άνδρας εξ υμών μαρτυρουμένους επτά (εξετάστε να βρείτε τους καλύτερους επτά άνδρες από σας)” (Πράξ. στ’ 3).

 Με καλή μαρτυρία δηλαδή, πιστούς, σεμνούς, αγίους, άξιους της χάρης και διακονίας αυτής. 

Διότι μόνο οι άγιοι και οι άξιοι πρέπει να εκλέγονται και να προάγονται στους βαθμούς της Ιερωσύνης.

Μπορεί και κάποιος να γίνει άγιος, αλλά να μην είναι κατάλληλος για την Ιερωσύνη.

Στην περίπτωση που παρακάμπτουμε τους Ιερούς Κανόνες ή δεν γνωρίζουμε καλά τον υποψήφιο κληρικό και προχωρήσει η χειροτονία, ενδέχεται να προκληθούν σκάνδαλα και τεράστια ζημιά στις ψυχές των ανθρώπων. 

Πρώτος αποδέκτης της συμφοράς αυτής 

θα είναι ο ίδιος ο Επίσκοπος που τον χειροτόνησε 

και δεύτερος ο πνευματικός που έδωσε τη συμμαρτυρία

(εγγύηση για την πνευματική ποιότητα του υποψηφίου). 

Γνωρίζω αρκετούς που γυρίζουν από πνευματικό σε πνευματικό έως ότου πέσουν στον αφελή εξομολόγο, 

που θα δώσει τη συμμαρτυρία. 

Γνωρίζω αρκετούς που γυρίζουν από Μητροπολίτη σε Μητροπολίτη μέχρι να κερδίσουν αυτό που θέλουν.

Μα τον Θεό δεν μπορείς να τον ξεγελάσεις. 

Ο άγιος Παΐσιος έλεγε πως τον ανάξιο κληρικό, και των τριών βαθμών, ο ίδιος Θεός τον απομακρύνει σιγά σιγά από το Ιερό Θυσιαστήριο.

Τέλος, ίσως θα έπρεπε να υπάρχει ειδική επιτροπή ψυχικής υγείας, της Εκκλησίας, από την οποία θα έπρεπε να εξετάζονται όλοι οι υποψήφιοι κληρικοί.

Ο Θεός να μας ελεεί και να φωτίζει τους Αγίους Αρχιερείς μας, που σηκώνουν μεγάλα φορτία πνευματικής και διοικητικής ευθύνης...

π.Georgios Christodoulou