* " Μαμά, εμένα μ' αρέσει όπως είμαι, περνάω ωραία..."

~ Επειδή κάποιοι φίλοι, μάς προσάπτουν πως γινόμαστε συχνά δυσάρεστοι με όλα αυτά τα "στενάχωρα" αιτήματα για προσευχή που κατά καιρούς ανεβάζουμε...

Και μπορεί να μην έχουν και άδικο.

Όταν προκύπτουν, που και που, τέτοια υπέροχα αφτιασίδωτα κείμενα (αφού και μεις "τέτοιοι" είμαστε), θεωρούμε σωστό και πρέπον, με συνοπτικές διαδικασίες να τα "κλέβουμε" και να τα ανεβάζουμε...

Πάρτε μια γεύση! Από μια υπέροχη "συν αυτώ" μανούλα, για το απίθανο κουτσουβελάκι της...

                                                                                            |"αμφοτεροδέξιος".

Περπάτησε 10 μηνών....

Βασικά περπάτησε κουτρουβαλώντας...κοπανώντας δεξιά κι αριστερά... σκοντάφτοντας κάθε 3 και λίγο από βιασύνη... Περπάτησε ξεκάθαρα απο άγνοια κινδύνου, αλλά σημασία είχε, πως είχε "φύγει" και μπορούσε ανενόχλητος να εξερευνεί όλα όσα ήθελε!

Κι αυτός ο αυθορμητισμός που γεννά τη βιασύνη, (ξέρουμε όλοι από που το πήρε αυτό...) 7,5 χρόνια μετά, καλά κρατεί.

Όταν είναι δε ενθουσιασμένος, κουτουλάει και σκοντάφτει όπου βρει...

Και για του λόγου το αληθές, χθες βράδυ μέσα στον τρελό του ενθουσιασμό, που θα έτρωγε πύραυλο 4x4 (δε το λες κι επουσιώδες...), μετά από ένα ενεξήγητο επιτόπιο μπουρδούκλωμα κοπάνησε στην μπαλκονόπορτα κι "έφαγε" το μισό παγωτό το μάγουλό του και το άλλο μισό η μπαλκονόπορτα.

Με αφορμή το χθεσινό, λοιπόν, λαμβάνει χώρα η εξής στιχομυθία πριν απο λίγο:

- Τηλέμαχε, θέλω να μετράς λίγο περισσότερο τις κινήσεις σου. Μην τα κάνεις όλα με τόση βιασύνη, βρε παιδί μου.

-Μαμά, εμένα μ' αρέσει όπως είμαι, περνάω ωραία.

-Ναι αγόρι μου, για θέματα ασφάλειας φοβάμαι. Αν κινείσαι αφηρημένα και βιαστικά συνεχώς θα σκοτωθείς στο τέλος! (παιδαγωγικότατο, ξέρω...)

-Δεν με νοιάζει μαμά, γιατί θα την έχω διασκεδάσει τη ζωή μου...

- ... εγώ δεν είμαι τόσο yolo (you only live ones)... αυτό δεν ξέρω από που το πήρε...

Pinkerbell Bu