Η Λουλουδιά.
Μια ψυχή γεμάτη λουλούδια του μπαχτσέ μυρωδάτα κι όμορφα.
Ένας άγγελος επί γης.
Βασανισμένη ψυχούλα, σκυμμένη από τα βάσανα της ζωής.
Με τα δυο της χέρια στηρίζεται στο μπαστούνι της και καρτερικά σηκώνει στην κυρτωμένη ράχη της τις θλίψεις της ζωής της με υπομονή, καρτερία, πίστη και γαλήνη.
Η Λουλουδιά στη δύση του βίου της, δεν διακρίνει καλά τους ανθρώπους, αλλά παρά την μειωμένη όραση της καλημερίζει τους πάντες.
Καλημερίζει και σκορπά ευωδιές αισιοδοξίας, αγάπης, απλότητας, στοργής, ταπείνωσης...
Τα μάτια της είναι σαν τ' άστρα του ουρανού που φέγγουν μέσα στο σκοτάδι της ζωής μας, δείχνοντας το μονοπάτι τ' ουρανού και την αναγκαιότητα να πορευτούμε για να ξεφύγουμε από την δίνη της καθημερινότητας.
Τη συνάντησα όπως κάθε Κυριακή, προχθές την ώρα που έμπαινα στην εκκλησία.
Μου έδωσε κουράγιο και μόνο που την είδα.
Με διαβεβαίωσε πως τα λουλούδια του Παραδείσου έχουν τις ρίζες τους στη γη!
Δήμητρα Κουτσουδάκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου