Γράφει ο Βασίλης Γουναρίδης(φοιτητής στο Τμήμα Επιστήμης και Τεχνολογίας Τροφίμων)
Ιδιαίτερα στη μέτα-καραντίνα εποχή, σπάνια θα συναντήσεις κάποιον που να μην έχει γεμίσει τον κενό του χρόνο παρακολουθώντας κάποιο ριάλιτι. Η πιο εύκολη εξήγηση αυτού του φαινομένου πάει κάπως έτσι: λόγω του ελάχιστου, ή και του άπλετου ελεύθερου χρόνου , ο άνθρωπος είτε ψάχνει τρόπο να αποσυμφορηστεί από την ένταση της καθημερινότητας είτε προσπαθεί να καλύψει το πρόγραμμα της ημέρας του με κάποια ασχολία που να είναι ευχάριστη και εύπεπτη. Οπότε κάθεται αναπαυτικά στον καναπέ του, παίρνει το σνακ του και ψάχνει στη τηλεόραση ή στο YouTube τον τρόπο να αδειάσει το μυαλό του και να γεμίσει τον χρόνο του. Είναι όμως τόσο απλό;
Αν παρακολουθήσει κανείς τα ριάλιτι που παίζουν σήμερα στην ελληνική τηλεόραση θα παρατηρήσει κάποια κοινά μοτίβα. Αυτά μπορεί να είναι το δοκιμασιοκεντρικο θέμα, η αξιολόγηση των προσπαθειών από κάποιους/ον κριτές/ή, η απομόνωση των συμμετεχόντων από τον έξω κόσμο και κυρίως η προβολή του χαρακτήρα τους. Και εδώ είναι το κλειδί. Γιατί οι συνθήκες ανταγωνισμού, κουραστικών γυρισμάτων και αποξένωσης των διαγωνιζομένων τους αναγκάζουν να προβάλλουν τον ωφελιμιστικο τρόπο σκέψης τους, την εύθικτη και την προκλητική πλευρά τους. Γιατί η όποια αξιολόγησή τους είναι αδιαφανής για το τηλεοπτικό κοινό, αφού μπορεί να δει και να ακούσει μόνο αυτά που η εκπομπή του επιτρέπει. Με άλλα λόγια, η κοινή θεματική τους κατεύθυνση είναι να δημιουργήσουν δίπολα, αμφιλεγόμενες περιπτώσεις, ίντριγκα.
Τα τηλεοπτικά κανάλια ξέρουν ακριβώς τι κάνουν. Οι κινήσεις τους είναι καλά υπολογισμένες, γιατί μπορούν και αφουγκράζονται τις ανάγκες του κοινού. Εύκολα μπορούν να καταλάβουν ποιες είναι οι εκπομπές που θα έχουν υψηλή θεαματικότητα. Οπότε το ίδιο εύκολα θα «ρισκάρουν» και θα επενδύσουν σε τέτοιες παραγωγές που οι πιθανότητες δείχνουν ότι θα είναι επιτυχημένες.
Και οι πιθανότητες συνήθως τους ευνοούν...
|δες ολόκληρο το άρθρο εδώ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου