Στη ζωή πρέπει να "προβληματίζεις"
τους ανθρώπους με τον τρόπο σου,
όχι να τους δημιουργείς προβλήματα.
Τίποτα μα τίποτα
δεν καταφέρνει ο άνθρωπος με το άγριο.
Η
συγχωρεμενη η γιαγιακα μου έλεγε...
"Με τη γλυκιά κουβέντα
και ο λύκος θα ημερεψει"
Δεν το λες εύκολο! Το αντίθετο!
Η φωτιά για να ανάψει,
θέλει να ρίχνεις και να ρίχνεις...
Έτσι και αυτό το κλικ,
μέχρι να γίνει κάποιος μπουρλότο.
Όταν είναι λοιπόν η ώρα να γίνω μπουρλότο,
λέω μέσα μου...
"Αγγελική, σκέψου Τον Χριστό!
Αφού λες ότι Τον αγαπάς, να Του μοιάσεις!
Εκείνος δεν έφταιξε σε τίποτα και πέρασε τόσα!
Εσύ φταις!"
Ύστερα σκέφτομαι όλα τα καλά που μου έκανε ο άνθρωπος
που με στενοχώρησε και μαλακώνει η καρδιά μου.
Θυμάμαι μόνο το καλό!
Όσες φορές μπήκα στη διαδικασία να λογομαχησω,
κατέληξα να
θυμώσω πιο πολύ με τον εαυτό μου!
Οι άνθρωποι διψάνε για Αγάπη!
Μόλις νιώσουν την Αγάπη,
λίγο λίγο, κάτι γίνεται!
Πολλές φορές θα χρειαστεί να περιμένεις χροοονια ολόκληρα!
Αλλά η Αγάπη πάντα νικάει!
Ο εγωισμός φεύγει με τα χρόνια...
Πνίγει τον άνθρωπο!
Τον δηλητηριάζει.
Η Αγάπη είναι το μέλι!
Βέβαια πάντα υπάρχει ο κίνδυνος
να βρεθεί και καμιά μέλισσα να σε τσιμπήσει...
Όλα έχουν το ρίσκο τους!
Ο εγωισμος είναι το συστατικό
εκείνο που χαλάει όλες τις συνταγές...
Και περισσότερο χαλάει τη συνταγή
για μια καθαρή και θεαρεστη
συνείδηση.
Όσες φορές με έχει τσιγκλισει αυτό το "κλικ",
αυτομάτως μπαίνω σε διαδικασία αυτοκριτικής.
Θα το δουλέψω όσο μπορώ,
μέχρι να βρω τη πολυπόθητη δικαιολογία του άλλου για τη συμπεριφορά του...
Αν έχω φταιξει
και σε όποιο βαθμό έχω φταιξει,
θα ζητήσω ειλικρινά συγνώμη.
Για όσα όμως δεν ευθύνομαι ...
τότε το πρόβλημα μάλλον πρέπει να το λύσει
αυτός που το κρατάει "ζωντανό "
και
καλοσυντηρημενο σε πολύ ξύδι...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου