* Ένα είναι το "διακύβεβμα", βρε... |ο μπάρμπας σας (μαζί με τα "φχαριστώ του"...)

 

Παλικαρούδια μου, ακούστε να δείτε.

Σκέφτουμαι τούτες τις μέρες που περνάν σαν το νερό και το "γερνάω" είναι για μένανε πολύ λίγη κουβέντα.

Πως ένα είναι το διακύβεβμα, να πούμε.

Έτσι τα΄λεγε κείνος ο μωρφομένος του εξατάξιου, όσα ήθελε να τα βαφτίσει μεγα(γ)λειώδη.

Το διακύβεβμα.

Στην ώρα που κήρρυττε στον καφενέ κι όλοι μεις οι απελέκητοι τον ακούγαμε σαν τον προφήτη, πεντέξι φορές θα τηνε ξεστόμηζε αυτή τη λέξη, στα σίγουρα.

Να στο δώκω να το καταλάβεις με μιαν εικόνα;

Άμα φτιάχνεις εικόνα όσα σου λεν, τότενες τα νιώθεις καλύτερα.

Πάρε τα μάτια σου και άσε αυτά που τώρα δα διαβάζεις και κοίτα κάτου, στα πόδια σου.

Στάσου ορθός.

Μην κυττάς την οθόνη βρε.

Τα πόδια σου ήπαμε.

Και βάλε στο νου σου, κει δίπλα να στα παπούτσια σου ένα τόσο δα ψιχουλάκι.

Και βάλε με το νου σου πως βρίσκεσαι σε ένα μεγάλο και βρύχωρο δώμα.

Σ΄ένα γήπεδο καλύτερα με τα χώματα ή τα χορτάρια που κηνυγάτε ο ένας τον άλλον με τα κοντοβράκια. 

Κει στέκεσαι και συ με το κοντοβράκι και το ψιχουλάκι σου.

Κι είστε και τα δυο σας ένα μέρος του σύμπαντος κόσμου, να πούμε, που ένας Μεγαλοδύναμος έφτιαξε με τα χέρια και τα Πανταδυνατά Του.

Ένα ελάχιστο και τιποτένιο τίποτα και συ και το ψιχουλάκι σου.

Και στα τώρα που μπήκες βαθιά μες στην εικόνα που ο γέρικος νους μου έπλασε, σκέψου βρε κι αναρωτήσου για να καταλήξει κάπου κι αφτό μου το παραλήρημα.

Πόσο χαζό και βλακώδες είναι να υποδύξεις, συ και γω τα τιποτένια τίποτα, στον ατέλειωτο Θεό τι να πράξει "για τα καλά και συμφέροντα".

Πόσ' ανόητος είναι κάποιος τόσο μικρός και λίγος σε ένα τεράστιο ταπάντα, που να σχεδγιάζει, να πούμε, για τ΄αύριο με τόση σοβαρότης, δίχως να υπολογίζει καθόλου πως Υπάρχει ο Ένας, που παρότι θα μπορούσε να ξεκαρδίζεται με τα ψευτοσχεδιάκια μας, σκύβει κάτω στα χαμηλά, μέχρι να βάλει το μεγαλείο Του πάνω από τα ψιχουλάκια μας... 

Και μας κοιτάΖει και μ΄αληθινή έγνεια κι εδνιαφέρον και κάθεται κει ν΄ακούσει αυτά τα χαζά, τα μάταια κι αθρώπινα που΄χουμε στα σοβαρά να Του πούμε. 

Αλλά το πιο παράξενο δεν είναι αυτό.

Είναι πως κάπου κάπου τα εκ-πληρώνει κιόλα.

Κι αφήνει στον άνθρωπο με το μυαλουδάκι του στα ψίχουλα και στα σκουπίδια του να ορίζει όλη την ανθρωπότης. 

Και ξέρεις το;

Δεν κουράστηκα να΄μαι ένα τιποτένιο τίποτα.

Κουράστηκα στ΄αλήθεια, μικρέ μου φίλε, ν΄ασχολούμαι με ψίχουλα, με σκουπίδια, με ειδήσεις, πολέμοι και σεισμούς, με σχέδια και προγράματτα.

Με βιούς και περιουσίες, με ντουβάρια και ψεφτοευγένειες.

Κουράστηκα να υποδυκνύω γω, ένα περίτττωμα της γης, στον Άφθαστο τι να κάνει με μένανε και το σακί που μου΄φτιαξε για να΄μαι κάπου μέσα και να μη βρέχεται το είναι μου.

ΥΓ:

Α, ξέχασά το. 

Έλεγε κείνος ο μωρφομένος κι ένα "δαιρδαλώδες" που ποτές δεν κατάλαβα τι σημένει.

Για βρισιά πιο πολύ μου κάνει.

Α, και μη ξεχάσω και τούτο το σπουδαίο και σημαντικό.

Παρακαλώ σε!

Πες σε όσους διαβάσανε αυτό που τελοσπάντων φτιάξατε ο Φώτης, οι Σταυρούλες σου, η Αγγελικούλα σας και συ ...

("Μετάφραση": Φώτης Σταμούλης, Σταυρούλα Σταμάτη, Δήμητρα Σταύρου και Αγγελική Δελεχά)

...με τα λόγια και τα γραφτά μου:

Πως πιότερο από ολονών τα μηνύματα που μου λες κι όλα τα φχαριστιέμαι σαν το μικρό παιδάκι που΄γραψε επιτέλους ανάμεσα σ΄όλα τα σκάρτα κι ένα καλό, ας πούμε, γραφτό στον δάσκαλό του, ξεχώρισα ένα.

Κείνο του 12χρονου μικρού Παϊσιου, που΄γινε ο μικρότερος (μπορεί κι ο σοφότερος) "κολλλητός" μου. 

Με αυτό το αγγελάκι που περνάει αντρίκια μια δυσκολία, να ξεύρεις ανταλάσσσουμε προσεφχές, αναθέσεις κι αφιερώματα... 

Κι ας μη βρεθούμε ποτές απέναντι ο ένας στον άλλονα δω στα γήινα τα χώματα.

Τι άλλο να θέλει ένας μπάρμπας σαν και μένανε με το1μιση πόδι στον κόσμο τον άλλονα;

Μου λες;

Φχαριστώ όλες κι όλους σας!

Κρατάω ιδιεταίρως τα ονόματα όλων εκεινών που μου λες πως σου λένε λόγια, κακά ή καλά, για ελόγου μου. 

Σας αγαπάω και προσέφχομαι ο Θεός να σας ταλαιπωρεί αιώνια με την Αγάπη Του.

Αυτό να τους πεις από μένανε.

Και σένα φχαριστώ σε μέσα από τη γέρικη καρδιά μου που μ΄ανέχεσαι.

 Ανέστη Χριστός!

ο μπάρμπας σας.-

(το πρώτο "κανονικό" κείμενο του μπάρμπα μας μετά την κυκλοφορία του βιβλίου του...)

~ "συν αυτώ" ΥΓ:

Σε περίπτωση που κάποιος καινούριος στην γειτονίτσα μας αναρωτιέται.

Όσο κι αν "βγάζουνε μάτια"... 

Ποιοι είμαστε εμείς που θα τα διορθώσουμε τα ορθογραφικά του μπάρμπα;