* "Άγιέ μου Ιάκωβε, θα πεθάνω από κορωνοϊό, σώσε με..." |Συνταρακτικό θαύμα

"…Χωρίς καθυστέρηση λοιπόν και χωρίς να νοιαστεί μήπως τον περάσουν για τρελό οι υπόλοιποι συνασθενείς του άρχισε να παρακαλεί και να φωνάζει δυο Αγίους που ο συνοδός του, του υπενθύμισε!

-Άγιε μου Ιάκωβε, παππού μου αγαπημένε και συ Άγιε μου Ιωάννη Ρώσε, σας ικετεύω, μην με αφήνετε να φύγω που έχω οικογένεια και δεν έχω προλάβει να βάλω ακόμα αρχή μετανοίας!

Ξέρω ότι τρέχετε συνεχώς να βοηθήσετε τον κόσμο σε όλην τη γη! Απ΄όπου και να βρίσκεστε αυτήν την δύσκολη για μένα ώρα, φυσήξτε...

Άγιοί μου, φυσήξτε στα πνευμόνια μου να πάρω λίγη δύναμη, να θεραπευθώ!

Μην τους αφήσετε να με διασωληνώσουν! Αυτά είπε ο άνθρωπός μας ο μαραζωμένος και βυθίστηκε σε έναν …γλυκό και άκοπο ύπνο!

Ένιωσε τότε ένα ήπιο δροσερό φύσημα στο σώμα του!

Μέχρι και τα σκεπάσματά του, ναι, το αισθάνθηκε ότι σαν κάποιο αγέρι απαλό να τα ανασήκωσε.

Τον ξύπνησε η ομάδα των γιατρών και νοσηλευτών που ήρθε για την διασωλήνωση!

Μαζί τους κι ένας ακόμα γιατρός που πρώτη φορά τον επισκέπτονταν.

Ξεκίνησαν το πρωτόκολλο όταν εκείνος τους είπε: -Εγώ τον άνθρωπο τον βλέπω καλά! Του μετρήσατε κορεσμό; -Ναι πριν μισή ώρα! Είχε 78! -Για ξαναμετρήστε τον! Δεν μου δείχνει τόσο να έχει! -97 ! Απίστευτο! Αδύνατο…παρά ανθρώποις…"

~ Απόσπασμα από διήγημα, βασισμένο σε μια αληθινή ιστορία - οξυγόνο Παραδείσου. Και αυτός που μας την διηγήθηκε, ένιωσε τον παππού Ιάκωβο τον εν Ευβοία, σε ένα δωμάτιο Νοσοκομείου να του σταυρώνει το στήθος … και να ανασαίνει βαθιά ...

|Νώντας Σκοπετέας