Τα παιδιά κλαίνε στην Ουκρανία, άρα ο κόσμος δεν έχει ελπίδα....
Αν γονατίζαμε δεν θα έκλαιγαν τα παιδιά γιατί θα υπήρχε ελπίδα.
Δεν ψάχνω ποιος φταίει για την ελπίδα που χάθηκε.
Το ξέρω πως εγώ είμαι η ένοχη, για το αλύγιστο των γονάτων μου.
Οι δυνατοί και οι τρανοί έτσι κι αλλιώς δεν μπορούν να σώσουν τον κόσμο.
Μόνο εγώ μπορώ και δεν το κάνω.
Συγνώμη παιδί μου...
Θα προσπαθήσω απόψε...
Την ώρα που ο Χριστός μας θα΄ρχεται σ' εσένα.
Εγώ θα Τον βλέπω στο εικονοστάσι μου με λυμένα τα γόνατα μου...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου