*Ἀκάθιστος ὕμνος...
Ὑπάρχουν, ἀγαπητοί μου, ἄνθρωποι ποὺ δὲν ἀγαποῦν τὴν Ἐκκλησία.
Τὴν κατηγοροῦν, ὅτι πάλιωσε πιά, εἶνε κάτι ξεπερασμένο, γιατὶ μὲ τὰ αὐστηρὰ κηρύγματα, τὶς ἀπαγορεύσεις, τὰ ἀσκητικά, τὶς νηστεῖες καὶ τὴ μεταφυσικὴ θεωρία της δὲν ἐμπνέει λένε χαρὰ στὸν κόσμο.
Χρειάζεται ν᾽ ἀπαντήσουμε;
Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία μας εἶνε πηγὴ φωτός, ἀγάπης, ἐλευθερίας, δικαιοσύνης, καὶ χαρᾶς.
Μία ἀπόδειξις αὐτοῦ εἶνε καὶ ὁ Ἀκάθιστος ὕμνος μὲ ὅλα τὰ «χαῖρε» ποὺ περιέχει.
Εἶνε μιὰ ἀπήχησι τῆς χαρᾶς ἐκείνης, ποὺ αἰσθάνθηκε ἡ ἀειπάρθενος Μαρία ὅταν «ἄγγελος πρωτοστάτης οὐρανόθεν ἐπέμφθη εἰπεῖν τῇ Θεοτόκῳ τὸ χαῖρε»(Ἀκάθ. ὕμν. Α).
Τὸ πρῶτο μάλιστα «χαῖρε» ποὺ ἀκούγεται στὴν ἀκολουθία αὐτὴ εἶνε ὕμνος τῆς χαρᾶς
• «Χαῖρε, δι᾽ ἧς ἡ χαρὰ ἐκλάμψει• χαῖρε, δι᾽ ἧς ἡ ἀρὰ ἐκλείψῃ»(ἔ.ἀ. Α1).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου