- Δεν έχω χρόνο σήμερα, άστο γι’ αύριο.
Καθημερινό στοίχημα: να βρούμε αυτόν τον πολυπόθητο χρόνο.
- Τρέχω συνέχεια τις τελευταίες εβδομάδες. Μέχρι και τα Σαββατοκύριακα δεν ξεκουράζομαι.
Υποχρεώσεις χωρίς τέρμα, χρονοδιαγράμματα και προθεσμίες συνώνυμα του άγχους και του ιλίγγου.
- 5 μέρες έμειναν. Άντε να έρθουν οι διακοπές, να κοιμηθούμε λίγο παραπάνω.
Μετατροπή της ζωής σε άτακτο πλήθος ατελείωτων βασανιστικών ωρών που επιθυμούμε να σκοτώσουμε. Το παρόν συνθλίβει, το μέλλον η μόνη σωτηρία.
- Δεν προλαβαίνω να το σκεφτώ τώρα.
Συνθήκες τόσο απαιτητικές που στραγγίζουν κάθε δύναμή μας για σκέψη, μια διαδικασία που προϋποθέτει στοιχειώδη πνευματική διαύγεια. Ο στοχασμός ως δυνατότητα έχει ακυρωθεί προ πολλού.
- Πήγαμε για λίγες μέρες χωριό ν’ ανοίξει το μάτι μας. Να πάρουμε λίγο καθαρό αέρα.
«Γιατί, σ’ όλες τις μεγαλουπόλεις ο άνθρωπος, χωρίς καμιάν ανάγκη, να προτιμάει να ριζώνει και να ζει σε κείνα τα μέρη της πόλης όπου δεν υπάρχουν ούτε περιβόλια, ούτε συντριβάνια, όπου περισσεύει ο βούρκος, η μπόχα κι άλλες βρομιές;».
Φ. Ντοστογιέφκσι, Έγκλημα και τιμωρία
~ Ολόκληρο το άρθρο που έγραψε η Νίκη Παπαγεωργίου, εδώ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου