[...] Ενώνουμε δυνάμεις.
Βάζουμε προτεραιότητες.
Δεν σταματάμε να στηρίζουμε εκείνους που μας χρειάζονται!
Κι εκεί στα πιο δύσκολα, τους σκουπίζουμε τα δάκρυα
κι ανοίγουμε τα παράθυρα να μπει το φως κι ο καθαρός αέρας.
Αυτό χρειάζονται τώρα αυτοί που έχουν τόσο πληγωθεί...
Κάποιος να σταθεί στο θρήνο τους και να τους ανοίξει το παράθυρο!
Να μυρίσει η ψυχή τους ξανά την ελπίδα...
Καλημέρα αγαπημένοι συνεχίζουμε με πίστη,
πείσμα και κουράγιο.
Καλό παράδεισο στις ψυχές που ταξίδεψαν,
γαλήνη στις ψυχές που νιώθουν το μισεμό
και δύναμη σε όλους όσους θα πρέπει να μάθουν
να ζουν με το δυσβάσταχτο κενό των αγαπημένων τους…
Αφιερωμένο με αγάπη.
Ένα τραγούδι θρήνος, που αγαπώ!
Ίσως γιατί η μικρή που το τραγουδά,
λίγες μέρες πριν είχε χάσει τη μαμά της
κι ο λυγμός της αγγίζει τον ουρανό!
Ακούστε το, κλάψτε γοερά
κι υστέρα σηκώστε τα τηλέφωνα.
Σηκώστε τα μανίκια.
Εκμεταλλευτείτε την κάθε στιγμή,
όσο έχουμε ακόμη το χρόνο!
Πάτε επισκέψεις.
Πάρτε αγκαλιές.
Μοιραστείτε το βάρος.
Βγείτε στον ήλιο.
Ένας ένας φεύγουν οι άνθρωποι που μας ενώνουν
και τώρα αυτή η σύνδεση είναι αποκλειστικά δική μας δουλειά!
Ευχομαι η κόλλα τους να είναι γερή. Παντοτινή!!!
Είμαστε εδώ ο ένας για τον άλλο,
μα το πιο σπουδαίο, είμαστε εδώ!
Εδώ αγαπημένοι…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου