Μία κοπέλα χριστιανή Ορθόδοξη πήγε στον πνευματικό της τον αγιασμένο με ασκητικό φρόνημα και του είπε:
«Πάτερ, θέλω να πάρω την ευχή σας να κάνω οικογένεια.
Μου δίνετε την ευχή σας;
Θέλω να ευχηθείτε για μένα και να με ευλογήσετε.
Ο πνευματικός της δεν στάθηκε στις κλασικές έγνοιες ενός ζευγαριού...
Δεν την ρώτησε αν έχει χρήματα, αν έχει δουλειά, αν έχει τα εξωτερικά στοιχεία που συνθέτουν ένα πετυχημένο γάμο.
Της είπε:
«Είσαι έτοιμη να φέρεις στον κόσμο έναν άγιο;
Μπορείς στο παιδί που θα μεγαλώσεις,
να δείξεις ένα τέτοιο κλίμα γύρω σου,
ώστε να πάρει αυτή την υποψία της αγιότητας;
Τότε σου δίνω την ευλογία μου.
Μπορείς να εμπνεύσεις αγιότητα σε αυτό το παιδί;
Μπορείς να το κάνεις άγιο;».
Εννοώντας:
«Μπορείς εσύ να είσαι αγία για να δώσεις και στο παιδί αυτή την επιθυμία της αγιότητας;
Τότε να έχεις την ευχή μου να ξεκινήσεις,
αλλιώς το να κάνεις οικογένεια επειδή σε πήραν τα χρόνια,
επειδή ήρθε η ηλικία,
επειδή όλες οι φίλες σου και οι φίλοι σου έχουν κάνει οικογένεια,
δεν είναι σωστό ξεκίνημα.
Δεν αρκεί αυτό».
Πρέπει να ξεκινήσει κανείς
με σοβαρότητα αυτή την υπόθεση,
με περίσκεψη,
με ωριμότητα,
και προσευχή.
Πόση ώρα, πόσους μήνες κρατά η κυοφορία;
Εννέα μήνες και τελειώσαμε;
Πέρασαν εννέα μήνες.
Κρατήσαμε τόσο καιρό το παιδάκι μας στα σπλάχνα μας, το φέραμε στην ζωή.
Και τελείωσες;
Όχι.
Ναι, το παιδί το έφερες στην ζωή,
άγιο όμως δεν το έκανες ακόμα.
Του δίνεις τροφή,
μα δεν αρκεί για να χορτάσει...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου