Στύλος και εδραίωμα των σκλαβωμένων Ελλήνων ο μοναχός Δημήτριος, γεννήθηκε στη Σαμαρίνα της Πίνδου στα τέλη του 18ου μ.Χ. αιώνα.
Έγινε μοναχός στο μοναστήρι της Πατρίδας του, όπου με προσευχή και νηστεία εξάγνισε το σώμα και την ψυχή του.
Μετά την κατάπνιξη, από τον Αλή Πασά το 1808, της επανάστασης που υποκίνησε ο παπα Ευθύμιος Βλαχάβας, ο Δημήτριος βγήκε από το μοναστήρι του και γύριζε τα χωριά κηρύττοντας τον λόγο του Θεού και διδάσκοντας υπομονή στις θλίψεις.
Μετά από συκοφαντία τον συνέλαβε ο Αλή Πασάς και τον φυλάκισε.
Κατόπιν διέταξε τον άγριο βασανισμό του.
Έτσι οι δήμιοι με καλαμένιες ακίδες τρύπησαν τους βραχίονες του και έπειτα τις έμπηξαν στα νύχια των χεριών και των ποδιών του.
Στη συνέχεια έσφιξαν το κεφάλι του σε μέγγενη και κατόπιν αφού τον κρέμασαν ανάποδα τον έκαιγαν από κάτω με φωτιά.
Βλέποντας κάποιος Τούρκος την γενναιότητα του Δημητρίου, πίστεψε στον Χριστό και έπειτα μαρτύρησε.
Ύστερα ο Αλή Πασάς έκτισε τον Δημήτριο μέσα σ' έναν τοίχο, αφήνοντας μόνο το κεφάλι του απ' έξω για να παρατείνει το μαρτύριο.
Ο Μάρτυρας άντεξε έτσι 10 ημέρες.
Τελικά παρέδωσε το πνεύμα του στον Θεό, το έτος 1808.
Το μαρτύριο του συνέγραψε ο πρόξενος της Γαλλίας στα Ιωάννινα Ε. Pouqueville. (Το μαρτύριο του οσιομάρτυρα Δημητρίου, αντέγραψε κατόπιν ο μοναχός Γεράσιμος Μικραγιαννανίτης).
~ από τον παπα Γιώργη Σχοινά
....................................................................................................................
| "αμΦ." προβληματισμός:
"Παλιά ξινά σταφύλια", μπορεί να πει κάποιος.
Σήμερα τι γίνεται...
Τα σημερινά παιδιά, οι σημερινοί νέοι πως αντιδρούν, είναι το ζητούμενο για μας...
Θα μου επιτρέψεις να αφήσουμε τα παιδιά ήσυχα κι έξω από τις ευθύνες που βαρύνουν εμάς τους μεγάλους.
Τι εμείς τους δίνουμε που δεν το δέχτηκαν;
Ή μήπως έχουμε εφησυχάσει, αφού "όλοι έτσι κάνουν" και τους δίνουμε και μεις ξυλοκέρατα πασπαλισμένα με στρας και αρώματα;
Και χωρίς την παραμικρή διάθεση διασποράς φόβου, ρατσισμού ή ό,τι άλλο μπορεί κάποιος να σκεφτεί...
Έχουμε ετοιμαστεί εμείς μέσα μας πρώτα απ΄όλα πριν ετοιμάσουμε όχι φοβικά, αλλά παλλικαρίσια και Ορθόδοξα τα παιδιά μας, από μια απευκταία, πλην όμως όχι απίθανη πλέον, επίθεση των σημερινών αγαρηνών, όταν τους δοθεί το σήμα;
Μπορεί να σου φανεί άσχετο (και μπορεί και να΄ναι), αλλά για κάποιο λόγο εμείς βλέπουμε ακόμα μια σύνδεση (πιο light αυτή τη φορά)...
Δες μια σπάνια περίπτωση σημερινού νέου, που κάλεσε πολύ νωρίς κοντά Του χωρίς μαρτύριο ο Κύριος, πολύ αλλιώτικη βέβαια από εκείνη του αγιασμένου Δημητρίου από την Πίνδο με το συγκλονιστικό μαρτύριο, που γιορτάζουμε σήμερα.
Μας την αφηγείται ο πολυαγαπημένος μας μακαριστός Σιατίστης, π.Παύλος...
(μας την έστειλε η αδερφή μας, Δ.)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου