Με Χαναναίας προσμονή πολλοί είναι οπλισμένοι.
Παπάς, πραότητας παιδί με σκέψη εμπνευσμένη!
Δηνάριο σ΄όλους δίνεται, μέχρι και στους εσχάτους!
Του Οικοδεσπότη η αμοιβή για όλους τους καμάτους!
Χορταίνει ο Κύριος ψυχές με της Ζωής τα ρήματα!
Η γνήσια πίστη οδηγεί μόνο σε ωφελήματα!
" ... Ο Απλούς θυμάται όταν περίμεναν έξω από τον συρμάτινο φράχτη της Παναγούδας τον Άγιο να βγει.
– Ο Γέροντας μας άφηνε 1 ώρα και παραπάνω να περιμένουμε!
Δοκίμαζε την υπομονή μας!
Και έπειτα έβγαινε!
Κάποιοι έφευγαν.
Εμείς εκεί, όσες ώρες και να΄κανε, θα τον περιμέναμε!
Καταλαβαίνουμε γρήγορα πως η διάκριση πρέπει να πρυτανεύσει.
Η υπομονή και η θυσιαστική αγάπη, πρέπει να φτιάξουν τη σειρά προτεραιότητας.
Ο Θωμάς από την Θεσσαλονίκη, πνευματικοπαίδι του Γέροντα εδώ και 15 χρόνια, μας μιλά για τα δικά του θαύματα, τα 2 παιδιά του!
Θυμάται και αυτός τις αμέτρητες ώρες της υπομονής σε τούτην την αυλή!
- Ήρθα κάποτε σχεδόν πρώτος και περίμενα από νύχτα και έπειτα από 3-4 ώρες μπήκα και εξομολογήθηκα στον παππούλη.
Μόλις βγήκα θυμήθηκα κάτι που οπωσδήποτε έπρεπε να του πω.
Έλα όμως που όπως και σήμερα τον περίμεναν καμιά 20αριά ακόμα άνθρωποι.
Τι να κάνω, φοβήθηκα μη σκανδαλίσω κανέναν …
Και περίμενα αδέλφια μου, μετρημένες 14 ακόμα ώρες.
Όταν είχε νυχτώσει για τα καλά με ξαναβλέπει ο Γέροντας μπροστά του!
- Βρε ευλογημένε, μου λέει, τι συμβαίνει…
Γελούσε μόλις κατάλαβε!
Μα δεν με είχε πειράξει καθόλου η αναμονή!
Είναι και αυτή μέρος του μυστηρίου και μάλιστα απαραίτητο!
Του λέω για την μικρή μου θυγατέρα, που είναι βαπτισμένη στο όνομα του Μυροβλήτη προστάτη της Θεσσαλονίκης.
Αστράφτουν τα μάτια του από χαρά και αμέσως βγάζει από ένα μικρό πορτοφόλι, ένα κομμάτι από μπαμπάκι που μυροβολά.
Είναι από το άνοιγμα της λειψανοθήκης!
-Παρ΄το αδελφέ μου, θα βρω άλλο εγώ!
Με τον Θωμά βρεθήκαμε για λίγα λεπτά!
Ίσως και να μην ξαναανταμώσουμε σε τούτη τη ζωή!
Κύριος οίδε!
Μα δεν θα λησμονήσω ποτέ θαρρώ, την φιλαδελφία του και όλο το άρωμα που ξεχύθηκε από το αλαβάστρινο μέρος της μυρώπης καρδιάς του, όταν αναζήτησε του Μεγαλομάρτυρος την ευλογία!
Τίποτα δεν μπορεί να νοθεύσει τούτες τις στιγμές.
Πολλές 10δες άγνωστοι μέχρι σήμερα άνθρωποι γινόμαστε Ένα, καρτερώντας μια γουλιά δροσερό νερό από τις χούφτες του ταπεινού παπά να ποτίσει το άκαρπό μας και έναν Θεό να ξαναγεννηθεί μέσα μας …
Ο χρόνος πάλι σταματά, υποχωρεί, πολλαπλασιάζεται, βαραίνει, σημαδεύεται …
Λίγο πριν το μεσημέρι στην σκιά του νέου Ναού του Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτου, στο κελί της κάτω Καψάλας!
Μόλις από το μικρό δωμάτιο, όπου βρίσκεται ο Γέροντας εξέρχεται ο πρώτος της σειράς!
Χαμογελά και αγκαλιάζει σχεδόν όποιον βρίσκεται μπροστά του!
– Τις γέμισα τις μπαταρίες μου δόξα τω Θεώ!
Καλή υπομονή παιδιά!
Αξίζει η αναμονή!
Να ξέρατε πόσο!
Η σειρά προτεραιότητας πλέον δεν υπάρχει!
Η διάκριση και το φιλότιμο παλεύουν να μην σκανδαλιστεί και φύγει κανείς χωρίς να αναπαυθεί!
Κάποιοι τούτο το ενστερνίζονται πλήρως. Καθόμαστε στις απόσκιες πάνω πεζούλες με τον π.Σ., από την Αθήνα τέκνο και λειτουργό των Τριών Ιεραρχών.
Συνήθως όποιον Ιερωμένο έρχεται, τα καλογέρια σπεύδουν να τον προτάξουν, σεβόμενα το σχήμα του. Ευλογημένο!
Μα αυτός εδώ δεν δέχεται επουδενί λόγω την προτίμηση.
Κάθεται μαζί μας περιμένοντας και φαίνεται να απολαμβάνει την κάθε ελάχιστη στιγμή!
Κανείς δεν έχει φύγει, από το αξημέρωτο ακόμα.
Μετράμε ήδη κλεισμένες 8 ώρες!
Υπολογίζουμε πως για να μας δει όλους εμάς ο παπά Ευθύμιος, έστω από 5 λεπτά τον καθένα, θα πρέπει να φτάσει σούρουπο!
5 λεπτά!
Μοιάζουν με τα ψιχία της Χαναναίας αυτά τα λεπτά!
Όλοι κάτι θέλουμε, έστω ελάχιστο, να λάβουμε σαν τροφή πνευματική, να θρέψει την ψυχή την αχόρταστη που σπαράζει το "Βοήθει μοι".
Να μιμούμαστε πάντα την υπομονή της, την καρτερία της, την μεγάλη πίστη της!
Ο πραότατος νέος παπάς σημειώνει συνεχώς ονόματα στο μπλοκάκι του για προσευχή!
Είμαι σίγουρος πως θα σπάσει την πόρτα του Θεού για αυτές τις ψυχές που μόλις συνάντησε!
Θυμάται την πρώτη φορά που είδε τον Γέροντα πριν λίγα χρόνια.
Πραγματικά μας εντυπωσιάζουν τα λιγοστά μα εμπνευσμένα λόγια του:
- Δεν έχω κάτι συγκεκριμένο να σας πω ή να σας ρωτήσω, του είπα!
Μιλήστε μου εσείς για ό,τι θέλετε!
Εγώ θα σας ακούσω και θα ωφεληθώ απ το οτιδήποτε!
Πείτε μου αν θέλετε ακόμα και για το αμπέλι σας , αυτό που υπάρχει έξω από την καλύβη σας!
Για μένα αδελφοί μου, ο Γέροντας όπως και κάθε σεβάσμιος Αγιορείτης δεν είναι ένας μάγος, ένας θαυματοποιός!
Χάνουμε την ουσία αν τους βλέπουμε με τέτοιον τρόπο!
Όλοι αυτοί οι Γεροντάδες, είναι μια ζωντανή παρουσία του Θεού στη γη, γιατί έχουν δικά Του χαρακτηριστικά!
Ταπείνωση,
πραότητα,
αρχοντιά,
συγχωρητικότητα,
διάκριση!
Γι΄αυτόν τον λόγο συγκεντρώνουν τόσους ανθρώπους έξω από το κελάκι τους!
Αρκεί να τους αντιμετωπίζουμε και εμείς έτσι, γιατί αλλιώς τους στενοχωρούμε!
Σχεδόν 5 το απόγευμα!
Πλησιάζει η σειρά μας!
Μόλις έφτασαν και άλλοι και άλλοι αδελφοί μας να συναντήσουν τον Γέροντα!
Έρχεται μαζί τους και 1 λογισμός!
Μου ψιθυρίζει να τους παρακολουθήσω, να δω μήπως μας πάρουν την σειρά!
Γυρίζουν ξανά οι σελίδες του Ευαγγελικού λόγου μέσα μας!
Είναι τούτο το μέρος τόσο διαλεχτό, σαν το Όρος των Μακαρισμών!
Από παντού αντιλαλούν του Ιησού τα ρήματα, να μας φωτίσουν τα σκοτεινιάσματα του νου μας!
Τώρα είναι η σειρά της παραβολής των εργατών του αμπελώνος, να μας ελέγξει και να μας γαληνέψει!
Θέλω τούτοις τοις εσχάτοις δούναι ως και σοι!
Ίσοι όλοι ενώπιόν Του!
Έσονται οι έσχατοι πρώτοι και οι πρώτοι έσχατοι!
Και αυτοί που ήρθαν τώρα, την ενδεκάτη ώρα και αυτοί που βάσταξαν της ημέρας το βάρος και τον …καύσωνα, όλοι ανεξαιρέτως τελικώς θα λάβουμε το δηνάριό μας!
2 ώρες αργότερα με έναν ατίμητο θησαυρό βαλμένο στην γαληνόχαρη πλέον καρδιά μας, πήραμε τον δρόμο της επιστροφής για την Σκήτη του Προφήτη Ηλία!
Σχεδόν τρέχουμε και εμείς!
Ούτε λόγος για κούραση!
Η οδός που οδηγεί στη Ζωή ορθάνοιχτη!
Η θύρα της Βασιλείας των Ουρανών, άκλειστη σαν την πόρτα του ταπεινού παπά της Καψάλας.
Αρκεί τα χτυπήματά μας να την κρατούν έτσι!
Τω κρούοντι ανοιγήσεται …
Η πόρτα της δικής μας καρδιάς, πάντα με το πόμολο από μέσα!
Και Εκείνος, ιδού έστηκε και κρούει!
Ακούσωμεν τώρα της Φωνής Του!
Κάποτε θα παρακαλέσουμε εμείς ικετευτικά, να ακούσει την δική μας φωνή και να μας δώσει την αληθινή Ζωή κατά το έλεος και το κρίμα Του το δίκαιο!
Μια τρισευλογημένη μέρα σημείο παντοτινής αναφοράς στην Αθωνική μας θύμηση σιγά-σιγά σουρουπώνει!
|Νώντας Σκοπετέας
Με αποσπάσματα από το βιβλίο :
(Εκδ.Ιεραποστολικό Σωματείο:
Πρόμαχος Ορθοδοξίας 2021)
[αν το θέλεις, το παραγγέλνεις εδώ...]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου