* "Γιορτές" τέλος.

 

Τι κατάλαβαν άραγε τα παιδιά ;

Tι αισθάνθηκαν άραγε τα παιδιά ;

Τους εξηγήσαμε τι και ΠΟΙΟΝ γιορτάζουμε ;...

Αν κρίνω από εμάς τους μεγάλους, 

μάλλον όχι και πολλά πράγματα...

Γιατί για τους περισσότερους είναι ένα ακόμη φαγοπότι, 

ίσως πιο πλούσιο και πιο οικογενειακό.
(Για την τεσσαρακονθήμερη νηστεία που προηγείται, ούτε λόγος βέβαια).

Με χορούς, μασκαρέματα, βαψίματα και παρελάσεις,

 που ταιριάζουν σε καρναβάλια μάλλον, 

παρά σε προεόρτια Χριστουγέννων.

Με αποχή από την πανηγυρική Θεία Λειτουργία 

και το Ποτήριο της Ζωής, 

γιατί τα ρεβεγιόν, τα πάρτι 

και η ετοιμασία του λουκούλλειου γεύματος έχουν προτεραιότητα...

Με αδιαφορία για τον διπλανό μας που είναι μόνος,

 ασθενής, ανήμπορος...,

που είναι εικόνα Χριστού.

Με ατέλειωτα πήγαινε- έλα στους κάδους απορριμμάτων 

για απόθεση όλο και περισσότερων σκουπιδιών. 

Για να κάνουν χορό πάνω τους οι γάτοι.

Ω! πόση πείνα Χριστέ μου...

Ω! πόση δίψα Χριστέ μου...

Αν ξανακατεβείς Χριστέ στη γη μας...

~ έγραψε ο "συν αυτώ" Δάσκαλος, Κώστας Κανέλλος