~ Από τη στιγμή, που ο Θεός επιτρέπει στην Εκκλησία Του να ανακηρύξει έναν άνθρωπο Άγιο, θα έπρεπε να παύσουν από μέρους μας όλες οι επιφυλάξεις... |Οσία Γαβριηλία, πρέσβευε υπέρ ημών! Τέλος.-

 

Όλοι εμείς οι "εκλεκτοί Χριστιανοί" έχουμε ακούσει από παλιότερα τις κριτικές για τη βιοτή της Αγίας πλέον Γερόντισσας.

Και έχουμε φάει και αρκετό διαδικτυακό "ξύλο", όταν στο παρελθόν τολμήσαμε ν' ανεβάσουμε στον "αμφ." περιστατικά από τη ζωή της.

Από τη στιγμή όμως, που ο Θεός επιτρέπει στην Εκκλησία Του να ανακηρύξει έναν άνθρωπο Άγιο, θα έπρεπε να παύσουν από μέρους μας όλες οι επιφυλάξεις.

Όσα στραβά σούρνουμε -και δικαίως θα σου πω όταν πρόκειται περί πίστεως- στους εκάστοτε εκκλησιαστικούς άρχοντες.

Αλλιώς θα έπρεπε να ξεψοιρίζουμε τις ζωές όλων των τελευταία ανακηρυγμένων αγίων για να βρούμε πράγματα να λέμε, όπως για όσα τρελά και ανήκουστα έκανε ας πούμε η Αγία Σοφία της Κλεισούρας...

Ή να πιάσουμε στα βρώμικα στόματα /πληκτρολόγιά μας τον Άγιο Παΐσιο, όπως κάνουν κάποιοι παλιοημερολογίτες αδελφοί μας, για τούτο που ακούσαμε ή τ'άλλο που διαβάσαμε.

Οσία Γαβριηλία, πρέσβευε υπέρ ημών!

Τέλος.-

    

ΥΓ:

Και αφού ούτως ή άλλως είμαστε πονηροί, ας κάνουμε και τούτο:

Ας αρχίσουμε να την επικαλούμαστε.

Που ξέρεις, φίλε.

Αν σε βοηθήσει, θα αλλάξεις γνώμη;

                         ~ σ.Β.Γ

 

|Ή με άλλα λόγια, όπως θα΄λεγε και ο π.Παντελεήμων Κρούσκος από την Κάλυμνο:

«Δεν ξέρω τί ανατολίτικες δοξασίες και τέρατα έχει ξεστομίσει κατά καιρούς η τάδε Γερόντισσα ή ο τάδε άγιος και αν τα είπε, τα πίστευε ή απλά  εδωσε τέτοια εντύπωση σε άλλους. 

Οι απληροφόρητοι  όμως πρέπει να πληροφορηθούν ότι οι Άγιοι αναγνωρίζονται από την Εκκλησία για τα έργα, την πολιτεία, την έμπρακτη πίστη και την συνείδηση του λαού.

Όχι από τις αστοχίες τους. 

Αυτό είναι μέτρο το οποίο ακολούθησε η Εκκλησία ακόμα και  για κορυφαίους Αγίους, οι οποίοι έχουν στο βιογραφικό τους σκέψεις και έργα, τα οποία ειναι εκτός ορθότητας. 

Ακόμα και ευαγγελικής!  

Αλλά είπαμε! 

Θέλει μετοχή και εκκλησιαστική συνείδηση. Ταπείνωση. 

Η αυτοδικαίωση και η αυτομόνωση δεν μας αφήνουν να δούμε καθαρά. 

Πάντα με προκατ μέτρα θα μετρούμε. 

Και μάλιστα χωρίς να μας το ζητήσει κανένας…

«Θέλεις να πεισθείς ότι βρίσκεται [η αγία  Πλακίλλα (356-386)] ανάμεσα σε εκείνους [τους σεσωσμένους]; 

Διάβασε το Ευαγγέλιο:

«Ελάτε όσοι είστε ευλογημένοι από τον πατέρα μου»(αυτά λέει σε όσους είναι δεξιά του ο κριτής), «κληρονομήσατε τη Βασιλεία που έχει ετοιμαστεί για εσάς». 

Από ποιον έχει ετοιμαστεί; 

Που ετοιμάσατε, λέει, δια των έργων σας εσείς οι ίδιοι. 

Με ποιο τρόπο; 

«Πεινούσα, διψούσα, ήμουν ξένος, γυμνός, άρρωστος, στη φυλακή.» 

«Ό,τι κάνατε σε έναν από αυτούς τους μηδαμινούς, σε εμένα το κάνατε».

Εάν λοιπόν η επιδίωξη της όλων αυτών γίνεται πρόξενος της βασιλείας, μετρήστε, εάν είναι δυνατόν να μετρήσετε, πόσοι σκεπάστηκαν με ρούχα εκείνης, πόσους έθρεψε το χέρι της, πόσοι από τους φυλακισμένους όχι μόνο την επίσκεψή της αξιώθηκαν, αλλά και την πλήρη συγχώρεση. Και αν η επίσκεψη σε φυλακισμένους γίνεται πρόξενος της βασιλείας, η απαλλαγή από την τιμωρία αξίζει μεγαλύτερη τιμή, εάν υπάρχει βέβαια κάτι ανώτερο από την βασιλεία».

(Πηγή: άγ. Γρηγόριος Νύσσης, "Επιτάφιος λόγος για την αυτοκράτειρα Πλακίλλα", απόσπασμα)»